Zondag 14 augustus: Hoe warm het was en hoe ver.

We staan om 7 uur op, eigenlijk een uur later dan ik van plan was. Ik word altijd om zes uur wakker, waarom dan nu niet? Het zij zo. Ontbijten, laatste e-mail, nog een rekening betalen, planten water geven, briefje voor Rita wat er met de tuin moet (allemaal onzin, ze blijkt al wakker te zijn), koelkast leeg en overhevelen naar de camper, klaar. O nee, Annebel moet nog een cadeautje voor haar verjaardag. Even met Rita regelen. Germen heeft nog een paar dingen uit de berging van de camper verwijderd onder het motto “alles wat je thuis laat is meegenomen”. We gaan, vijf minuten later dan gepland. Eerst naar Son. Dat kost meer tijd dan normaal, de A50 is afgesloten en we worden via Den Bosch geleid. Moeder heeft de koffie klaar, we eten een boterhammetje (oeps, ons brood ligt thuis nog in de trommel en die brief die mee had gemoeten ligt nog op het bureau. Toch wat gehaast weg? Even Rita bellen en het is opgelost) en rond twee uur vertrekken we weer.
Intussen heeft Germen een camping gebeld om te checken of er nog plek is. We zitten in het hoogseizoen, je weet maar nooit. Maar het is geen probleem, blijkbaar plek zat. Onderweg is het warm, de airco moet aan en hij blijkt het alleen te doen met de ventilator op volle kracht, zodat je je eigen woorden niet kunt verstaan. En het is verder dan we dachten, waarschijnlijk gewoon omdat we niet zo hard rijden. Bovendien nemen we vanaf Kortrijk de binnenwegen. Dat lijkt aanzienlijk korter, maar het blijkt langer te duren.
Vlak over de Franse grens even een stop om te tanken. We proberen boodschappen te doen, maar de winkel bij het tankstation is alleen ingericht op Engelse toeristen die drank en sigaretten willen inslaan voor ze naar huis gaan. Verder dus maar.
Om kwart voor zeven rijden we de camping op. Licques is onze standplaats. Nooit van gehoord? Wij ook niet. We blijven hier gewoon 3 nachten, genoeg gereden, het is vakantie. De camping is een grote oude boomgaard waar een heleboel kleine vakantiehuisjes in zijn gebouwd. Er zijn vaste plekken voor stacaravans, en een groot veld voor trekkers. Ze zijn erg goed in heggen hier, met allerlei verschillende struiken er in. Ze accepteren ook campers, hebben stroom en afvalvoorzieningen en het is er doodrustig. Je kunt brood bestellen bij de receptie, waar we onmiddellijk gebruik van maken. De camping heeft een zwembad en wat kinderspeeltuigjes voor de echte kleintjes. Verder is er niets maar dan ook niets te beleven: geen DJ, geen disco met karaoke. We kunnen nog even in de zon zitten voor hij verdwijnt achter enorme populieren. Ik kook iets simpels in deze toch wel super-de-luxe uitgeruste camper. Afwassen bij de grote gemeenschappelijke afwasbakken, het moet wel kamperen blijven. De tv blijft uit, we doen een spelletje.