Dinsdag 16 Augustus. Alle neuzen dezelfde kant op.

Ik wil de witte kliffen zien. We zitten vrij dicht bij de kust, dus dat moet kunnen. Maar het is te ver om te fietsen, dus moet de camper van z’n plek. Er zijn twee belangrijke punten aan de kust, de Cap Gris Nez en de Cap Blanc Nez. Die gaan we bezoeken. Het land van Picardië is nauwelijks Frans te noemen. De huizen zitten allemaal keurig in de verf, de tuinen zijn goed onderhouden, in de dorpjes zijn bloemenperken en duidelijke richtingaanwijzers. Zelfs het plaveisel in de dorpen is netjes en zonder gaten, maar wel met drempels en verkeersremmers. Het lijkt Duistland wel. De plaatsnamen doen Vlaams Belgisch aan. Ooit werd hier een soort Vlaams gesproken. Nu is het gewoon Frans. Maar de historie blijft.
De Cap Gris Nez steekt in zee in het nauw van Calais en is van grijze rots. De Cap Blanc Nez is vrijwel recht tegenover Dover en bestaat uit krijtrotsen. Ook deze steekt de zee in, maar net iets dichter bij Engeland. Het is wat heiig, en dus is de overkant maar wazig te zien. Gelukkig zijn de ‘white cliffs of Dover’ behoorlijk hoog. Er zijn veel pontveerboten te zien, we tellen er op een goed moment tenminste vier op verschillende plekken in het Nauw van Calais. Verder is er van de Franse kliffen niet bijster veel te zien. De Cap Griz Nez heeft tenminste nog wat borden met historie, in het Frans, Engels en, jawel, Nederlands. Het gaat over smokkelaars en de Franse revolutie en de eerste en tweede wereldoorlog. Een bewogen streek. De heuvels spreken boekdelen, overal kraters in de grond van de duizenden bommen die hier zijn gevallen.
Uitgekeken en uitgewaaid. We gaan op zoek naar de meertjes waar we op de heenweg een kiekendief hadden zien vliegen. Het is een mooie wandeling, tot we vlak bij het dorpje Wissant komen. Daar moeten we door een vakantiedorp heen. Dan is de lol er gauw af. Maar we vinden onze unit terug en gaan voldaan weer naar de camping. Onderweg nog even wat noodzakelijkheden inslaan in een supermarkt, zoals een plaatselijk kaasje en een fles calvados. Per slot van rekening zitten we vlak bij Normandië en we kamperen onder de appels. Op de camping nog even bellen naar een volgend adres. De tweede is raak, een Camping Municipal midden in de Loirestreek, simpel, mooi gelegen (tenminste volgens de beschrijving) met een riviertje en zonder zwembad. Lijkt me helemaal goed.