Naar het einde van de wereld - deel I

Het is kwart voor zes als ik wakker word, een kwartier voor de wekker. Mijn hoofd staat nog op zomertijd. Mooi, dan hoef ik me dus niet te haasten, want dat haat ik op de vroege ochtend. Even douchen, Germen wordt dus ook wakker. Hij moet er toch uit. Poes wil op de slaapkamer. Nou vooruit, vanochtend kan het nog.
Ontbijt maken, rustig een pot thee, toiletspullen in de koffer, nee, tandenborstels toch maar in de handbagage, je weet nooit. Om kwart voor zeven laden we de auto in. We gaan met de trein naar Schiphol, wel zo gemakkelijk en rustig. De auto staat op de parkeerplaats bij station Hoogeveen. Joop en Rita pikken hem daar weer op en zetten hem vlak voor onze terugkomst weer neer. Dan heeft hij winterbanden, nog even niet aan denken.
Gisteravond toch besloten dat we eerste klas naar Schiphol gaan. We reizen in de spits, het is vast bomvol. Het bleek een goede greep, het is inderdaad bomvol met scholieren die naar Zwolle gaan. De trein is 5 minuten te laat, maar dat hindert ons niet. We hebben ruim tijd en kunnen eventueel een trein missen. Blijkt allemaal goed te komen. Op Schiphol meld ik me bij de KLM balie, want de vlucht van Kuala Lumpur naar Auckland was nog niet open toen ik ging inchecken. Hij is nog steeds niet open, maar ik krijg wel de boardingpasses voor het eerste deel en de bevestiging dat onze bagage direct doorgaat naar Auckland. Dat is mooi, want we hebben maar 1 uur en 40 minuten om over te stappen. Bij het inchecken van de bagage blijkt de vlucht inmiddels wel open, en krijgen we meteen twee nieuwe boardingpasses. Het loopt allemaal op rolletjes. Douane, veiligheidscheck, anderhalf uur over. We kopen, ondanks onze e-readers, toch nog een boek, proberen een extra oplader te vinden voor de accu’s van de camera’s (jammer dan, lukt niet), hebben rustig tijd voor koffie en een foto. We gaan relaxed maar wat te laat aan boord (niet onze fout, het toestel was te laat binnen). Er ontbreekt uiteindelijk een passagier, en nu moet de koffer van deze arme sloeber weer uit het ruim van de vliegmachine worden gehaald.
Germen blijft glimlachen, maar tegen deze zeer lange vliegreis ziet hij nogal op. Hij heeft slechte herinneringen aan een reis van Thailand naar huis, met urenlange vertraging en een zeer slechte rug. Om nu al langdurig te moeten zitten terwijl de machine nog op de grond staat, bevalt hem niet. Deze trip is de vuurproef voor de hernia-operatie, die overigens in alle opzichten geslaagd is. Het toestel is echter zeer nieuw en comfortabel.
Het enige opmerkelijke van de hele vlucht naar Kuala Lumpur is de landing. We zijn al bijna op de grond als de piloot opeens weer optrekt en een doorstart maakt. Er blijkt een traag vliegtuig voor ons te zitten dat de baan niet op tijd vrij maakt. Een half uur later lukt het alsnog, maar nu zijn we wel een deel van onze overstaptijd kwijt.
We zijn naar het Oosten gevlogen, tegen de zon in. Dus duurt onze 2e november veel korter dan die van jullie. Op de terugreis krijgen we deze uren terug, dus wees niet bezorgd.