Valse verwachtingen

Vanochtend vertrokken we met een sombere lucht. En we gaan de bergen in. Dat wordt dus regen. En we gaan naar het zuiden en de bergen, en dus wordt het kouder. We hebben gisteren gezien dat de winkels en benzinestations nogal ver uit elkaar liggen, al gauw zo’n 120 km of meer. We waren vergeten brood te kopen, en dus lunchten we met koekjes, chocola een banaan en wat melk. Dus eerst maar even regelen, brood, extra melk, extra eieren, want je weet maar nooit. En ook maar gelijk vuil water lozen en douchen. Nog even de weblog bijwerken en de e-mail doen, want wifi zullen we ook wel nauwelijks meer krijgen. De afgelopen dagen was het al huilen met de pet op. We zijn vanochtend expres vroeg opgestaan om nog enige verbinding tot stand te kunnen brengen. Ik blijf wat het weer betreft optimistisch, ik houd mijn zomerbroek aan. Daar kan altijd nog snel genoeg iets aan gedaan worden. En zo rijden we tot de tanden toe gewapend de bergen in. We tanken eerst nog even in het dorpje Haast. De tank is half leeg, je weet maar nooit. Ik let niet op, de mevrouw die met me afrekent let ook niet op. Een paar km buiten het dorp worden we ingehaald en aangehouden door een dame die uit een auto stapt. Er blijkt niet goed afgerekend te zijn. Klopt: mijn creditcard bon zegt dat ik 4,20 aan Nieuw-Zeelandse dollars heb betaald. Lijkt ons niet afdoende voor een halve tank dieselolie. We geven de dame in kwestie er 40 bij, zij tevreden, wij tevreden, we kunnen verder. Eerst naar de Poorten van de Haast, waar de gelijknamige rivier zich werkelijk met een enorme vaart naar beneden stort. Je kunt er parkeren, maar je moet niet alle pijlen volgen. Dan verder omhoog, tot diezelfde rivier nog maar een klein stroompje is. Het miezert een beetje, maar die verwachte stortregen blijft vooralsnog uit. Dan een wandeling naar de blauwe meertjes die vrij dicht langs de weg op onze route liggen. De meeste mensen die dezelfde wandeling maken hebben een ski jack aan en een muts op. Af en toe zie je een optimist in korte broek en een T-shirtje en uiteraard op flipflops, het standaard Nieuw-Zeelandse tenue. Het bos waar we door heen lopen is veranderd van subtropisch regenwoud naar notofagus bos (typisch voor de hoger gelegen en koudere gebieden volgens de boekjes), met allerlei gekke groeisels. De sfeer en de kleur zijn heel anders dan we tot nu toe vooral gezien hebben. Het is mossiger, met meer bruin en olijf in de kleuren. Het is ook donkerder en hoger. Die Notofagus kan zo’n 40 meter hoog worden en dat doet hij hier met verve. De meertjes zijn inderdaad erg blauw, kristalhelder en volgens de uitlegborden ijskoud. Het water komt regelrecht van de gletsjer. Er zijn twee jonge Amerikanen die er toch in moeten, en wel op spectaculaire wijze: springend vanaf de hangbrug, zo’n 10-15 meter naar beneden. Ze komen proestend en rillend aan de kant, maar de show was prachtig. We krijgen hun e-mail adres om de foto’s op te kunnen sturen.
We kruipen onze unit weer in, blij om binnen te zijn. Het is inderdaad wat frisjes buiten, maar een ijsmuts was niet nodig. Na de lunch, nu met brood, verder naar onze eindbestemming. Maar als we daar aankomen is het 2 uur. Verder is er daar helemaal niets te beleven, ligt de camping pal aan de straat, en dus rijden we door. Dan kunnen we lekker 2 dagen blijven staan op de volgende camping. Bovendien wordt de lucht lichter in het zuiden, een onweerstaanbare uitnodiging om verder te gaan. Eerst Lake Wanaka, dan Lake Hawea, dan weer Lake Wanaka. We zijn inmiddels 2 benzinestations tegengekomen. De zon is doorgebroken, zij het wat aarzelend, er staat een mooie bries, de bergen zijn wit, het water blauw, buiten is het lekker. We vinden een camping even buiten Wanaka, midden in de natuur. Maar wel met wifi, een winkel, en zon. We kijken uit op het water en de besneeuwde bergen. Het zou één van de Italiaanse Lago’s kunnen zijn. Dat zijn tenslotte ook gletsjermeren. De vegetatie doet mediterraan droog aan, niets van die natte, varen-rijke, mos- rijke, palm-rijke plantengroei. Dit lijkt meer op boomheide. Zouden die bergen met die besneeuwde toppen de nattigheid tegenhouden? Buiten waaien we uit ons hemd, maar in de camper hebben we het nog nauwelijks zo warm gehad als vandaag. In de vallei hier kweken ze wijndruiven.
(44°40’ ZB).