Woensdag 10 mei: Bologna.

Het is grijs als we wakker worden. Tijd om te vertrekken. We genieten van ons vrij luxe ontbijt en pakken onze spullen. Germen haalt de auto uit de parkeergarage, ik reken af. We worden geholpen met de bagage. De stad uit met behulp van Miepie, die als opdracht “Bologna” heeft gekregen. Ze zegt dat het 338 km is en dat we er net iets meer dan 3 uur over gaan rijden. Tijd zat dus. We zoeken na anderhalf uur een rustig plekje vanaf de snelweg om koffie te zetten. Het wordt een rivier die in de Po moet uitkomen. De populieren pluizen tot een zacht donslaagje. Het is oppassen om die niet in de koffie te krijgen. Maar de koffie is prima, het is er lekker rustig. Gelaafd, verkwikt en ietwat aangedikt gaan we weer verder. We vinden een bakkertje onderweg die ons een prima volkorenbroodje verkoopt. Wil ik er echt maar één? Ja, ik wil er maar één, want ik weet hoe snel het brood hier oud wordt. Dit lijkt net genoeg voor één keer. Lunch op ook zo’n rustig plekje aan een rivier? Germen wil naar de Po, ik begrijp hem verkeerd en denk dat hij zo snel mogelijk wil lunchen. Dus is onze route niet de meest logische. Die Po lukt niet, want de brug erover is afgesloten, al een mooi stukje vóór de rivier. Een onverharde weg er vlak bij eindigt bij een grindwinnerij met een stevig hek ervoor. Er zijn misschien nog andere mogelijkheden, maar wij geven het op. De lunch wordt gesmeerd op straat (nou ja, we gebruiken nog netjes een bordje, maar onze klapstoeltjes staan op straat). Er komt hier geen verkeer. Die afgesloten brug, weet je wel…
En zo vertrekken we vervolgens naar Bologna. In het hotel had ik geprobeerd te reserveren, maar dat lukte nergens. Eén nacht wel, mogelijkheden zat, twee nachten beslist niet. Er is blijkbaar iets aan de hand. Maar ik heb een paar adressen opgeschreven en we zien wel. In Bologna zoeken we een B&B op een adres dat ik heb genoteerd. Het blijkt midden in de oude binnenstad te zijn waar je met de auto niet kunt komen. Miepie zet ons op een hoek van een straat neer met de mededeling “bestemming bereikt”. De straatnaam klopt, met de auto kun je er niet in, tenzij je met een héél kleintje komt, een Smart of zo. En dus ga ik op zoek naar het adres, nummer 8, en Germen wacht in de auto. Dit is Italië, iedereen parkeert op de meest bizarre locaties. Op nummer 8 zijn 4 bellen, en warempel, één ervan is een B&B. Ik bel aan, er wordt geantwoord, en ja, er is een kamer beschikbaar. Maar alleen voor vannacht. Dat had ik inmiddels wel van het internet begrepen. Mevrouw vertelt dat er een “fest” is dit weekend, en volgend weekend weer, en het weekend daarop ook. Wat het feest precies is wordt me niet duidelijk (en of het wel een feest is, want “fest” is niet Italiaans). Ze laat me de kamer zien, prima, het heeft een bed, een bank, een behoorlijke badkamer, meer is niet nodig lijkt me zo. Dan gaat ze op mijn verzoek mee om de auto te parkeren. Er is een parkeergarage in de buurt waar hij kan staan. Ik loop achter de auto aan, want de bagage moet er nog uit en het lijkt me niet aardig om haar dat te laten sjouwen. Terwijl Germen aan het uitladen is bereik ik de garage. Met z’n drieën nemen we het hele spul mee door een paar smalle steegjes naar ons overnachtingsadres. Trap op, we zijn er. We krijgen water (koffie had ook gekund), een stadplattegrond, toeristische informatie, we zijn er klaar voor. Op naar de stad. Camera mee, trui mee, de zon schijnt af en toe, mooi voor de plaatjes. Bologna is veel leuker dan Turijn. Turijn is statig, met veel grandeur, veel wit, veel marmer, veel beeldhouwwerk, brede straten (op het middeleeuwse centrum na). Bologna is oranje en gebrande Siena en oker, met oneindig smalle straatjes en steegjes. Het centrum is ongeveer 2 km in doorsnee, en dan heb je het allemaal gehad. De oude middeleeuwse binnenstad is nog kleiner. Ook hier overal portico’s voor de voetgangers, en een straat voor de auto’s. Maar veel straten zijn te smal en er is weinig verkeer. Wel heel veel eettentjes, met heel veel Parmaham en Parmezaanse kaas en worsten en vleeswaren. Hier moet je geen vegetariër zijn, dan wordt je ongelukkig. Na de Piazza Maggiore (door de Bolognesi gewoon de Piazza genoemd, er kan er maar één belangrijk zijn, toch?), allerlei prachtige smalle straatjes met heel veel etenswaren, zakken we neer op een terrasje van Eataly, drinken een glas en eten wat zoutjes. Ik duik de boekwinkel binnen in de hoop er een Italiaans kookboek op de kop te tikken in het Engels. Helaas, Eataly is alleen vertegenwoordigd als bar en restaurant hier, met een klein verkooppunt van ingelegde etenswaren. Er is wel een boekje over Bologna, waar een boekje open wordt gedaan over de geschiedenis van de stad, maar dan in verhalen in plaats van chronologisch. Het neemt elke keer een straat of plein en vertelt wat er zoals is gebeurt en hoe je dit kunt zien. Het gaat over familievetes en machtswisselingen, pauzen en magistraten, de universiteit, het plebs, de winkeliers. Heerlijk om te lezen, maar zonder de gebruikelijke plattegronden met nummertjes. De lezer mag het zelf uitzoeken. Er wordt alleen een gebied aangegeven, daarna ben je op jezelf aangewezen.
We struinen nog wat verder, zien meer mooie pleinen, oude gebouwen, grappige hoekjes, steegjes en heel veel winkels, en zoeken dan een plekje in één van de smalle straatjes waar eten in allerlei vormen wordt verkocht, zowel om mee te nemen als om ter plekke te eten. Ons plekje heet 051 (zal wel het huisnummer zijn of zoiets), en ze hebben er de lekkerste Parmaham die ik ooit heb geproefd. Verder is het er waanzinnig druk, en binnen de kortste keren zit het helemaal vol. Blijkbaar is dit een prima plek, want er zitten ook veel Italianen. Germen krijgt eindelijk zijn Lasagna, en ik probeer de pasta con ragu (beter bekend bij ons als Bolognese saus). Heerlijk, veel beter dan ik ooit in Nederland heb geproefd. Schijnt dat je het uren moet laten sudderen, in plaats van gehakt in de pan, sauszakje erbij, klaar. Wel even op de rekening letten, want we hadden echt geen 6 glazen wijn gedronken. Kan van de drukte zijn, dus mogelijk staan die 2 ergens anders niet op de rekening. Het was ook een ander merk, vergissen is menselijk, en het wordt keurig rechtgezet. We hebben het wel gezien, en zakken langzaam af naar onze B&B om nog even wat te lezen, en te kijken wat we morgen gaan doen.