Woensdag 1 november - The American Way

Nog niet gewend aan de wintertijd is opstaan om half zeven een eitje. Inpakken, ontbijten, uitchecken, en in de bus naar het vliegveld. Ruim tijd, weinig drukte, we hebben het wel erg ruim genomen. Het grootste deel van onze tijd besteden we aan lezen en puzzelen. Het enige spannende is dat onze gate is gewijzigd en hier niet direct duidelijkheid over is. Maar ook dat komt goed met wat vragen en nog eens vragen. We staan uiteindelijk bij de goede uitgang, er is een vliegtuig, instappen begint min of meer op tijd en we zijn klaar voor vertrek. De rest van de trip is het vermelden niet waard. Tien uur vliegen is nauwelijks leuk, en al helemaal niet als je allemaal jengelende kleine kinderen in de buurt hebt. Er leek een hele groep families met klein grut opeens bedacht te hebben naar Florida te willen. Waarom moet je zo nodig zo er weg met dat grut? Ze willen niet zo lang stil zitten en de Deutsche Grundlichkeit verbied de ouders blijkbaar om ze gewoon in het gangpad te laten rondrotzooien. De gevolgen laten zich raden. Maar aan alles komt een eind, dus ook hier aan. We komen vlot door de douane, moeten lang wachten op de bagage, en gaan op zoek naar de huurauto. Om vijf uur 's middags zijn we dan zo ver dat we echt weg kunnen rijden. In een veel grotere auto dan gepland. We waren vergeten om een eigen tomtom mee te brengen, en dus moest er één bijgehuurd worden. Dat is prijzig, want die dingen zijn roofgoed. Maar voor 12 dollar per dag extra krijgen we èn een veel grotere auto èn een ingebouwde navigatieset. Prima deal, doen we. En zo rijden we nu dus in een mooie grote bak met leren bekleding, airco, navigatie en vast nog heel veel andere toeters en bellen die we nog niet hebben ontdekt. Helaas, hij heeft geen gekoeld handschoenenvakje voor onze waterflesjes. We zullen het zonder moeten doen.
Het is spitsuur, druk dus, en de weg naar ons hotel kost meer tijd dan we hadden gedacht. Verder moeten we nog even uitvinden hoe het tolsysteem hier werkt. Toll-by-numberplate. Maar of we dat online kunnen betalen? Of krijgen we een extra rekening via de verhuurmaatschappij? Even checken. Lang leve het internet. Zonder problemen brengt ons navigatiesysteem ons naar het juiste adres. Het kon niet Amerikaanser. Een groot motel aan de kant van de doorgaande weg, een apart gebouwtje om in te checken en waar ook morgenochtend ontbijt is, en dan een aantal gebouwen met kamers, op de begane grond en één hoog, voor elke kamer een parkeerplaats. De kamer heeft een enorm bed en verder een wastafel en een douche en 1 stoel. Ik moet er voor tekenen dat we niet zullen roken, geen huisdieren mee zullen nemen, niet meer dan 4 gasten in één kamer (dat bed is wel groot, maar 4 personen zou toch wat krapjes worden) en alle extra gasten moeten zich melden bij de balie. Vier parafen, voor elk van de geboden één. Er is geen ontkomen aan.
Nu nog wat eten. We zijn moe, het moet een beetje in de buurt. Op de plattegrond die we hebben meegekregen staat een visrestaurant op loopafstand. We gaan er heen, maar het lijkt donker. Dan maar iets anders. Er is een Mexicaans restaurant wat verderop. Dat verderop blijkt een eind lopen. Hier doet iedereen alles met de auto. We hebben geen zin om ver te lopen en geen zin om de auto te gaan halen. En dus belanden we in een fast food fish-and-chips geval waar we samen één groot bord met van alles en nog wat proberen. Blijkt allemaal prima te eten te zijn, maar of het gezond is vragen we ons af. Het was bovendien bedoeld voor één persoon, niet twee. Wij hebben er ruim genoeg aan, de friet blijft over. En daarmee is onze dag echt wel op. We duiken veel te vroeg ons bed in. Die jetlag gaat nog wel een paar dagen duren.