Dinsdag 7 november – Ontslagen en afgevoerd naar P
Door: Jolande
Blijf op de hoogte en volg Germen en Jolande
07 November 2017 | Verenigde Staten, Port Charlotte
Allemaal achter de rug. Ik was een model patiënt waar niets aan mankeerde behalve dan dat stolseltje dat er niet hoort. En dus mocht ik vanochtend gewoon weer weg, inclusief wat adviezen dat ik het toch vooral kalm aan moet doen. Zo’n “conditie” beperkt je vakantiemogelijkheden toch wel ernstig. Ik mag niet meer paragliden, bungy jumpen, schieten met een geweer, en de grote achtbanen van Disney World zijn ook al verboden. Alleen rustige familieactiviteiten zijn toegestaan, zoals wandelen, vogeltjes kijken, een beetje sightseeing. Tot overmaat van ramp vinden de muggen me met dat verdunde bloed nog aantrekkelijker. Het leven is hard. Maar we zullen ons aan de beperkingen houden. En zo gaan we, nadat Germen (bijna) alles heeft ingepakt, op stap naar ons volgende doel. Maar niet zonder eerst nog even de medicijnen te halen. Dat zijn nieuwe, en nogal duur. En dus krijg ik vanuit het ziekenhuis een kaart mee van het bedrijf dat dit spul levert voor een 30 dagen try-out periode geheel gratis. Drug pushing heet dat. In Europa strikt verboden als een illegale marketing activiteit. Hier mag dat blijkbaar gewoon. Maar het netto effect is wel dat ik het spul gratis mee krijg en thuis dan maar verder moet zien. Daar gaan we ongetwijfeld over op meer standaard spul. Weer een ervaring rijker.
Het State Park dat Germen heeft uitgezocht om onderweg te bekijken blijkt gesloten wegens hoog water. Waar hebben we dat eerder meegemaakt? Dan maar door naar onze bestemming, maar via kleinere wegen. Dat blijkt een prima keuze. Onderweg enorme aantallen kaalkopooievaars (en wij maar denken dat die beesten zeldzaam zijn), een mooie ijsvogel, en een aantal kwakken. Mooi meegenomen. Ons nieuwe onderkomen is heerlijk. Een huis in een soort vakantiehuizenwijk waar mensen komen om te vissen. We hebben onze eigen aanlegsteiger (helaas geen bootje), een terras dat uitkijkt over het water, een grote woonkamer, een slaapkamer met een bed waarin we elkaar niet terug kunnen vinden, en een keuken die nu eens wèl werkt, met 4 inductie-pitten, een wereld aan pannen en potten en allerlei gerei. Hier gaan we niets te kort komen. Op het buitenterras drinken we een biertje bij de ondergaande zon tot de muggen ons geheel dreigen te verzwelgen. Morgen weer een dag.
-
09 November 2017 - 21:01
Henriët:
Een vogel speciaal voor mij, uhhh, eh?
De vogelnamen worden wel steeds specialer, tot op het ongelofelijke, maar mijn hersenen worden ook steeds ouder.
Blij dat je er ontspannen bijzit Jolande! -
10 November 2017 - 04:08
Germen En Jolande Postma-Schoemaker:
Ooit stuurden we een foto van een juveniele Kwak rond, met de vraag wat dat nou toch wel zou kunnen zijn. Toen seinde Henriët terug: Kwak! Kwak!
Alle volwassen Kwakken waren al weggetrokken, dat maakte het voor ons lastig. Achteraf bleek dat normaal te zijn: volwassen Kwakken voelen een koude rilling en gaan naar Afrika. De jeugd zoekt het maar uit.
-
10 November 2017 - 22:32
Liset:
Ahaa, Ik had een verslagje overgeslagen en zo de thuiskomst van Jolande gemist. Gelukkig doet ze weer mee aan èn in dit Florida- feuilleton.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley