Zondag 12 nov - van Pt Charlotte naar Longwood

Het klinkt misschien vreemd voor de Sunshine State, maar het is bewolk en het miezert. Niets mis met de temperatuur, die is 23 graden. Maar de zon is niet te zien. Dat komt ongetwijfeld goed, dat heeft het tot nu toe altijd gedaan. We pakken onze spullen, want we gaan maar weer eens verkassen. De keuze is gevallen op Longwood, net boven Orlando. Daar zijn weer allerlei andere dingen te bewonderen. Ik heb een studio gehuurd via het internet. Dit optrekje zal wat bescheidener zijn dan ons riante huis in Port Charlotte. Maar ach, we zijn maar met z’n tweeën en we zitten hier vlak bij Disneyland, dus alles is 2 x zo duur. Gisteravond hadden we nog even een discussie hoe laat we zouden opstaan, 6 uur? 7 uur? De wekker gaat op 7, we worden allebei spontaan om half 7 wakker. Het moest zo zijn, het perfecte compromis. Om 8 uur zitten we in de auto. We willen onderweg koffie een wandeling en lunch in Highland Hammock State Park. We moeten er een ommetje voor maken, maar het is maar een klein ommetje. Dit is een van de weinige nog ongerepte en wilde bossen van Florida. Er komen beren voor en lynxen, herten en zelfs de Florida panter. En verder bevers, otters en natuurlijk vogeltjes. Ik wil graag een armadillo. Die komt in heel Florida voor en houdt van bossen met humeuze grond. Zou dus moeten kunnen. Klein probleempje: het zijn dieren die vooral ’s nachts opereren. De armadillo foerageert ook overdag maar alleen als het koel is. Is 23 graden koel? Volgens Germen wel.
Het park blijkt eenvoudig te vinden. We rijden de toeristenweg op en stoppen bij de eerste trail. Mooi, met heel veel varens. Ergens roept een wielewaal. Maar geheel volgens de wielewaaltraditie hoor je hem wel, maar zie je hem niet. Het begint weer te regenen, dus even terug in de auto. Stukje verder. Het lijkt nu weer droog. Nog maar eens proberen. We lopen nog geen 200 meter of het begint nu echt los te barsten. Tijd voor koffie dus. En daarna naar het ranger station om de laatste weerberichten op te vragen. En regenachtig bos heeft weliswaar ook zo zijn eigen charme, maar is niet zo goed voor de camera’s. Terwijl ik de natuur op haar beloop laat praat Germen met een ranger die een computer heeft met beelden van een buienradar. Het wordt snel beter, en daarna weer slechter. We gaan voor de tweede ronde en nieuwe kansen. Terug naar die wandeling met de wielewalen. Zelfde liedje. Wel een specht. Dat is in elk geval iets. Door naar de trail waar we net zijn weggeregend. Doodse stilte in het bos. Geen vogel te bekennen. Wel heel veel graafsporen. Zouden die van de armadillo kunnen zijn? Ze haten die beesten hier, want ze graven ook tuinen om. Het blijft bij graafsporen. En andere dieren laten zich ook niet zien, behalve wat tweebenige in regenjassen. Herhaling van zetten, terug naar de auto voor we helemaal kletsnat zijn. Tijd voor de lunch dan maar? We zien nog een eekhoorn die bezig is zijn wintervoorraad te begraven. Ik begrijp niet zo goed waar dat voor nodig is. Hier wordt het geen winter. Zit waarschijnlijk gewoon ingebakken in hun kleine systeempje. Komisch is het wel. We vragen ons ook af hoe hij zich kan herinneren waar hij alles heeft verstopt, want elke eikel wordt op een ander plekje ingegraven. Iets in de trant van “bij deze boomstam naar beneden en dan 20 stappen rechtdoor?” Het zal ons een raadsel blijven.
Omdat het weer niet mee wenst te werken besluiten we om door te gaan. Vlak bij Orlando bel ik de contactpersoon. Oei, die denkt dat we morgen komen. En er zijn nog mensen aanwezig in het huisje. Ze gaat kijken wat ze kan doen. Een half uurtje later blijkt alles geregeld. De vorige gasten zijn vroeg vertrokken, we kunnen er gewoon in. Dat scheelt dan maar weer een onderkomen zoeken voor 1 nacht. En zo komen we aan bij ons nieuwe plekje. Er wordt nog schoongemaakt, en wordt gebouwd aan het tweede appartement, en het geheel ligt vlak aan de snelweg. Dat stond er even niet bij in de beschrijving. De eigenaren blijken het nog maar net gekocht te hebben van een andere verhuurder, die de zaak nogal had verwaarloosd. Ze proberen het allemaal netjes te maken. Het ziet er binnen allemaal inderdaad netjes uit, en je hoort er bovendien het verkeer nauwelijks. We zullen het er mee gaan doen. Het koken van het avondeten levert weer een geheel nieuwe uitdaging op. Ik heb hier een stoompan waar alles tegelijk in kan. We hebben een keer zo’n ding op tv gezien. Het lukt allemaal prima, maar wellicht omdat we maiskolven eten, gevulde eieren en sla. Morgenavond maar eens iets spannenders proberen.