Maandag 13 november - Ocala National Forest

Dat is hier de plek om te bezoeken, al zijn er nog wel een paar andere ook. Ocala NF is enorm, groter dan de Veluwe. Gelukkig lopen er niet veel wegen doorheen, dus we hoeven slechts hier en daar een stukje te bekijken. Ons gidsje noemt er een paar. We beginnen bij Juniper Springs, en bekijken de Juniper Creek die nauwelijks breder is dan een kano en niet dieper dan een decimeter, maar waar je toch langs omlaag kunt peddelen. De Springs zitten onder in een poel, die is opgezoomerd tot het een zwembad lijkt. Er komt hier warm water omhoog uit de bodem, heel erg veel water. De poel stroomt zodoende over en drijft een watermolen aan, die in de 30-er jaren is gebouwd door het Civilian Conservation Corps. Verderop wordt de beek gaandeweg breder en dieper door nog meer Springs. Onder andere de Hammock Springs, waar ze een romantisch voetbrugje overheen hebben gebouwd, zodat je door het kristalheldere water de bodem kunt zien. Waar water omhoog komt uit de bodem, warrelt wit zand mee omhoog, hetgeen grote witte plekken op de bodem oplevert. Tussen deze plekken in is de bodem bedekt met blad en takken, en dus donker. Overal staan bordjes waarop staat dat het verboden is om de alligators te voeren, zelfs niet met je eigen armen en benen. Zwemmen mag alleen in die ene overstromende poel.
We wandelen terug naar dat zwembad, steeds speurend naar vogels. Er staat een bord met een beschrijving van de Zwaluwstaartwouw. Nee, dat is geen meubelmakersjargon. Helaas blijft het bij het bord. Ik vraag aan een ranger-dame die op een bak bij de zwempoel zit. Die heeft ze hier niet gezien, wel elders, er zijn er genoeg. We praten even gezellig over dit en dat, dan zegt ze: daar achter loopt wel een kalkoen. Die zijn nu op hun mooist, als je er naar toe loopt, gaat hij wel een beetje opzij en in de zon, dat levert een mooi plaatje op. Dat opzetten van die staartveren, zoals een pauw dat doet, dat doen kalkoenen alleen voor kalkoenen, en pas later in het seizoen. En deze haan is geheel alleen, afgezien van de zon en een camera.
We eten onze boterhammetjes op een terras. Er bloeit nog een bloem in een plantenbak; een Zebravlinder ziet er wel iets in. Deze soort is rond en in Miami bijna uitgeroeid als ongewenst neven-effect van pogingen om muggen (die het Zika-virus verspreiden) te bestrijden. Het grootschalig spuiten met insecticiden heeft het hele ecosysteem hier in gevaar gebracht, ook bijen zijn wijd en zijd gedood.
We hebben gehoord over eenden en waadvogels, en gaan op zoek naar natte plekken. Dat lukt echter niet, we lopen hier en rijden daar, maar gaan uiteindelijk gewoon naar onze ‘studio’ terug. Jolande kookt heerlijke zalm, met rijst en sla. Morgen gaan we naar andere stukjes van Ocala NF.