Don Edwards San Francisco Bay Nat Wildlife Refuge

Ja, dat is een hele mond vol. Don Edwards was langdurig lid van het Congres van de VS, een Republikein; hij was actief van Kennedy tot en met Clinton. Zijn familie deed in onroerend goed in San Jose, en daar ligt dan ook het beschermde gebied dat zijn naam draagt. Hij zorgde in 1972 (onder Nixon) voor wetgeving om grote stukken van de baai van San Francisco te beschermen tegen ‘ontwikkeling’, d.w.z. dat hij voorkwam dat grote kapitalisten het gebied voor een habbekrats in bezit kregen en er luxe woonwijken en industrieterreinen van maakten. Dat was elders in de baai al gebeurd. Het nu beschermde gebied was bedekt met zoutpannen, en dus een weerzinwekkend maanlandschap; er is onwaarschijnlijk hard gewerkt om er een vruchtbaar en gevarieerd natuurgebied van te maken. Nadat de bodem van het ondiepe water was schoongemaakt en er dijkjes waren aangelegd om het waterpeil te kunnen beheersen, begonnen de oorspronkelijke planten en dieren snel weer terug te komen. Nu is het er best mooi. Dus niet alle Republikeinen zijn eigenaars van hotelketens. Edwards stierf in 2015, 100 jaar oud.
Het was er niet te heet, dus toen ik Jolande en haar collega bij hun werk had afgezet, reed ik er naar toe en sloeg aan het wandelen. Ik zal U niet met alle details vermoeien, en slechts een paar foto’s bijvoegen.
Aan het eind van de dag pikte ik de dames weer op, en volgden de andere verplichte nummers: aperitiefje drinken (in de tuin van het hotel, onder het oog van een hongerige meeuw), vorkje prikken (bij een Japanner; er waren ook stokjes), en slapen. De dames waren moe, ze doen zwaar werk.