10 sept. Mount St Helens

Naar het National Volcanic Monument Mt. St. Helens. Door de ontdekker genoemd naar een UK edelman, Hannes. Uitgebarsten op 18 mei 1980. Je moet nu kunnen zien hoe groot de schade was, en hoe de natuur zich herstelt. Mooie tocht naar boven. Het is al vroeg warm, en dat wordt in de loop van de dag alleen naar erger. Weer om onder een boom te gaan zitten een wachten tot het over gaat. Aan het begin van het park geeft een ranger de eerste uitleg. We zien een verbrand bos, door de hitte van de aswolk zijn hier alle naalden van de bomen geschroeid, alleen de stammen zijn blijven staan. Verderop komen we bij de zone waar alle bomen omgeslagen zijn. Ze liggen als reuzenlucifers allemaal dezelfde kant op. In het Spirit Lake drijven duizenden bomen, deels van de bomen die nog dichter bij de knal ontworteld zijn, deels van de tsunami die door de modderstromen werd veroorzaakt. Het meer ligt nu 60 meter hoger dan voor de uitbarsting en is 2 x zo groot, maar wel ondieper. Nog verder komen we bij de zone waar alle bomen ontworteld zijn een door de schokgolf van de uitbarsting meegenomen. Het is er kaal, geen enkele boom is hier ouder dan 25 jaar. Op de puimsteenvlakte beginnen were planten te groeien, van bomen is nog geen sprake. We wandelen de helling op. Je kunt de krater goed zien, een hier zie je ook welke planten het eerst komen. Lupinen, els en wilg staan al op veel plaatsen. Zowel de enorme verwoesting als het herstelvermogen van de natuur is indrukwekkend.