Meer Gele Steen in het Park.

Er mankeert wat aan de bedden in onze rijdende unit. Het zijn luchtbedden, jawel, maar dan met 6 sterren. Er is een afstandsbediening bij waarmee je de linker- en de rechter helft moet opblazen tot een instelbare druk, uitgedrukt in procenten van, nemen we aan, het maximum, en als je daar boven wilt, krijg je de big bang. Vermoedelijk. Maar helaas, elke avond moeten we ons aggregaat straten en de electrische pomp bedienen om weer op 40% te komen. En elke ochtend is Jolande's helft ingezakt tot nul en de mijne tot 20, ongeveer.
Gelukkig mochten we, zoals in de vorige aflevering is vermeld, nu in een cabin slapen, op een echt bed.
Nou, laat maar.
Geeft niks, we verlaten het oord en gaan het park weer in. Per telefgoon (vaste lijn, uiteraard) is nu een plek gereserveerd op Fishing Bridge RV Park. Nou heb ik nog nooit een brug zien vissen, dus ik ben benieuwd. Weten jullie allemaal al dat een RV een Recreation Vehicle is?
Yellowstone Park is drie uur rijden groot van oost naar west en vier uur van noord naar zuid. Er dient een plan gemaakt. Het absolute hoogtepunt is Old Faithful, dus dat is aan de beurt. Het weer blijft meewerken. In de loop van de nacht hebben we allebei dezelfde oplossing verzonnen voor het probleem met de tab, dus dat moet ook nog.
De weg voert eerst door een vallei waar je moose zou moeten kunnen vinden, maar helaas. Dan bereiken we West Thumb Mud Springs, waar vieze stinkende borrelende dampende gaten in de grond zitten en dat moet je dus mooi vinden. Stap vooral niet naast de houten vlonders want we zien je nooit meer terug. Tijdens het wegzakken verbrand je levend, hetgeen pijn doet, dus we denken onwillekeurig aan de uitdrukking 'ending on a high note'. Toegegeven, de modder heeft uiteenlopende kleuren en in Nieuweschans niet. En een paar van de bronnen liggen in het water; Yellowstone heeft een meer dat groter is dan het IJsselmeer.
Dan door naar Old F. Die is wereldbefaamd vanwege vier redenen, die ons worden uitgelegd door een ervaren, grappige ranger: deze geyser is regelmatig aktief, dus voorspelbaar; hij is een van de top-5 in volume, hij doet het lekker vaak (tussenpozen van 1,5 uur, ruwweg), en hij is goed bereikbaar en fotogeniek. Of zo. Er was een dame uit Californie die opbelde om te vragen wanneer de volgende plof kwam, en de ranger zei dat hij dat niet kon voorspellen. Maar ze kwam de volgende donderdag in het park, en wanneer moest ze dan bij de bron zijn? Na veel heen-en-weer misverstand zei de ranger: om drie uur. Maar zie ik dan dus een sproeiplof? Ja mevrouw, om drie uur plus of min een uur. Gegarandeerd.
De ranger deed ons nog een tip aan de hand: het gebeuren is nabij als de bankjes vol toeschouwers zitten.
Het uur U brak aan, voorspeld door studie van de vorige plof, marge 10 minuten. Nou, hij deed het. Eerst op de achtergrond nog een paar andere stoomwolken, dan kwam Old F op gang. Aanvankelijk kon mijn telelens het nog behappen, maar weldra was Jolande's groothoek te klein. Imposant is het woord.
Naar de camping, dan maar, het hoofd vol met prachtige beelden. De camping is een parkeerplaats voor RV's, stijf naast elkaar. Geeft niks, we zijn moe.