We bekijken Zion Canyon

We hebben inmiddels besloten om een paar dagen in Capitol Reef Canyon te blijven. De kaart laat zien dat we dan in een soort niemandsland terecht komen. Eerst dus maar op weg naar boodschappen. Dat blijkt in het dorp te kunnen. Alleen hebben ze hier geen koffiezetapparaat voor ons. Dat moet dus nog steeds met het handje. kopje voor kopje. Ach we hebben vakantie, wat zullen we ons haasten. Wel voor een week eten ingeslagen, de kans dat we in de komende dagen verse groente kunnen kopen is vrij klein. We zitten lekker dicht bij het park, nog geen km van de ingang. Dus is de trip naar de parkeerplaats van het bezoekerscentrum binnen de kortste keren geregeld. De zon schijnt, het is lekker weer, en dat nodigt uit tot ons geplande fietstochtje. Eerst mooi langs de rivier, vrijwel vlak. Na een kwartiertje houdt het fietspad op en moeten we door op de busbaan; deze loopt in een zij-dal van Zion Canyon en is alleen toegankelijk voor de park shuttle bussen en voor mensen met en "red permit". Mooi rustig, alleen moet je wel van de fiets af zodra er een bus aankomt, want ze mogen niet langs je als je fietst. Veiligheidsvoorschrift. Inmiddels gaat het ook aardig omhoog. Na een uurtje klimmen vinden we dat we ons wel genoeg hebben ingespannen. We zijn net bij een mooi uitzichtspunt aangekomen (nou ja, uitzichtspunt.. meer een omhoogkijkpunt. Het pad gaat namelijk een smalle, zeer diepe kloof in.) Daar is ook een bushalte. Beproefde methode: fietsjes voor op de bus, lekker omhoog rijden, met nog informatie uit de luidsprekers op de koop toe. En vervolgens bergafwaarts zelf weer op de fiets. Daar hoeven we weinig voor te doen, op een paar hele kleine hellinkjes na. Prachtige tocht, koffie op een terras in de zon. Maar erg moeilijk om foto's van te maken. Zion National Park moet je in rondlopen en fietsen om de indrukwekkende bergmassa's en panorama's op je in te laten werken. We hebben een poging gedaan, maar het is een zwak aftreksel van de werkelijkheid. Na onze fietstocht en lunch gaan we per auto nog wat verder kijken. Weer door de tunnel, waar het nog steeds eenrichtingsverkeer is. Checkerboard Mesa bewonderd, en tenslotte het park weer uit. Boven ons hebben zich inmiddels donkere wolken verzameld, waar af en toe een spat regen uit valt. We besluiten om in Panguitch toch nog een poging te wagen voor een koffieprutteltje, en willen bovendien nog wijn kopen. De drankwinkel was 's ochtends bij onze kampeerplek nog dicht, en we wilden niet wachten tot hij open ging. Warempel lukt het om een winkel-van-sinkel te vinden, en nu zijn we een lief klein apparaatje verder, dat helemaal vol moet om aan onze koffiebehoefte op de vroege ochtend te voldoen. Van dit plaatsje met z'n vreemde naam nog een eindje door richting Bryce Canyon, ons doel voor morgen. We gaan niet weer riskeren dat de campings allemaal vol zijn, dus stoppen we bij Red Canyon, een onderdeel van Dixie National Forest, op de camping met gelijkluidende naam. Rood zijn die wanden hier wel. Nog een half uurtje in de zon, en dan haalt de regen ons in. De hele avond buien. De biefstuk moet dus in de camper gebakken worden. Lekker luisteren naar de regen en een boekje lezen heeft ook wel wat.
Om dit verslag te maken, hebben we de unit tijdelijk naast die van de campingbaas gezet, want die heeft wifi. Het is echter maar een dun lijntje, dus de foto's moesten verder worden gecomprimeerd.