Menselijke stenen en wildernis

Op de camping valt helemaal NIETS!!! te beleven. De Great Roadrunner was het absolute hoogtepunt van ons verblijf hier. Om ons heen vrijwel kale vlaktes en bergen, met hier en daar miezerige struikjes, die er uit zien of ze dorst hebben. Dit is het land van prikstruiken, cactussen, schorpioenen en slangen. Het prikt of het bijt. Vrijwel geen vogels (behalve dus die Roadrunner, die overigens al dat nare kruipende gespuis schijnt te eten, inclusief ratelslangen, die toch echt naar ik heb vernomen giftig zijn). De toiletten zijn vies (de eerste camping waar we dat meemaken!), er is vrijwel niemand. Als afleiding komt er een man op een fiets die de olijven van de bomen komt plukken. Doet hij ieder jaar, want op de camping doen ze er niets mee. Hij legt ze eerst een paar dagen in loog, daarna in pekel, en dan zijn ze lekker, zegt hij. Ik heb het wel even gehad met deze wildernis, wat mij betreft op naar de beschaving, en een paar behoorlijke douches. Even zoeken in het dikke boek, en een advertentie belooft een schone, rustige camping, nog geen 5 mijl van de binnenstad en het vertier, maar in een verkeerluwe omgeving. En dicht bij een militair vliegveld. Net wat we zoeken. Het ligt inderdaad net buiten de stad, helemaal omheind met een groot hek. We krijgen een electronische sleutel om het hek te openen, elk een sleutel voor het toiletgebouw, en een plekje waar een paar boompjes bij staan. In 5 minuten hebben we meer vogels gezien dan de hele weg hier naar toe. Maar rustig? We blijken vlak bij een militair vliegveld te staan, waar druk geoefend wordt met straaljagers. Onze buurman legt uit dat ze in elk geval om 6 uur 's avonds ophouden met vliegen, dus dan is het rustig. The Sound of Freedom, zeggen de Amerikanen als er een jachtvliegtuig passeert.
Het toiletgebouw is prachtig, en brandschoon. Het zou zo bij een goed hotel kunnen horen. De douches zijn ruim, warm, en gratis. Toch zo gek nog niet, die menselijke wildernis. Hoewel het erg tegennatuurlijk is om midden in de woestijn een stad te willen hebben. Nu nog de was doen, schone kleren aan, en we doen weer volop mee aan de beschaving. En vanavond naar de Strip om naar de lichtjes te kijken, en uit eten, en morgen naar de Strip voor alle gekke attracties. Ik verheug me er helemaal op. Ik krijg zelfs de neiging om te gaan shoppen in een van die enorme shopping malls. Helaas krijg ik Germen daar niet in mee.