De Wallen

Een dagje stad is wat we vandaag gaan doen. Op aanraden van Fred en Marianne gaan we met de bus. Het kostte enige moeite om Germen te overtuigen dat dit een goede manier is om naar de stad te gaan, maar uiteindelijk gaan we naar een Park & Ride.
Amsterdam heeft zijn museumplein, de Amstel, de permanente markt op de Albert Kuyp en natuurlijk de Wallen. York heeft ook een museumplein, en zelfs twee rivieren die in de stad samen komen (al zijn ze een stuk smaller dan de Amstel) een permanente markt op de Shambles en heeft ook Wallen. Die hebben geen rode lampjes en geen dames van lichte zeden, maar stenen muren waar je over heen kunt wandelen en die een droge gracht aan de buitenkant hebben. De binnenstad is helemaal wandelgebied en de Wallen ook. Maar voor we zover zijn gaan we eerst bij de Minster op bezoek. Dat is een enorme kathedraal die al behoorlijk oud is en permanent in de steigers staat. Dat is omdat het van de Church of England is en die gaan het terug geven aan de RK kerk als het klaar is en uit de steigers. Het staat dus al 400 jaar in de steigers. Verder is het een mooi gebouw waarin een heleboel dooie mannen begraven zijn, dan wel er tenminste een marmeren plakkaat is om ze te herdenken. Het zijn allemaal mannen, op 1 na (voor zover ik het hebben kunnen ontdekken). Mooie gebrandschilderde ramen, waaronder “The Heart of York”, dat bestaat uit twee harten in elkaar. Als je elkaar daaronder zoent blijf je eeuwig verliefd op elkaar. Romantisch. Het orgel is prachtig, met elke pijp apart beschilderd, er is geweldig houtsnijwerk, een keldergewelf met nog oudere resten en een put met Romeinse rechten. De Minster is een bezoekje waard.
We drinken slechte koffie en houden daar mee op ruim vóór het op is. Germen legt de dames achter de balie uit dat het nieuwe merk koffie die ze aan het uitproberen zijn niet te drinken is. Daarna naar de Wallen. Hier kijk je op de zelfkant van de stad, de tuinen van de mensen, waar iemand zijn auto staat te wassen, er een barbecue staat, een bouwcontainer, vervallen muurtjes en wat dies meer zij. Het is leuk wandelen en je doet nog eens wat historie op. Er zijn mooie poorten en kantelen, een kroeg die in één van de poortgebouwen is gebouwd, inclusief verklede poppen, namaak wapens en wat er nog meer aan de middeleeuwen doet denken. De tuin van de aartsbisschop is overigens wel een mooi perceeltje, inclusief een moestuintje. Maar dat moeten jullie zelf maar eens gaan bekijken.
Genoeg oude spullen. Ik wil naar het Quiltmuseum. Daar schijnt ook een mooie tuin te zijn en een Italiaans restaurant waar je heerlijk kunt lunchen. Het kan allemaal lopend, dus dat doen we. Omdat het inmiddels wel lunchtijd is gaan we eerst de Italiaan maar eens uitproberen. We eten op het terras. Prima, de moeite waard. De tuin is van Piet Oudolf en is ook de moeite waard. Niet zo groot, maar het smaakt naar meer. Daarna het Quiltmuseum in. Een mooie kleine collectie van 15 oude quilts op basis waarvan iemand 15 moderne quilts heeft gemaakt. Ze werden naast elkaar getoond en dat leverde hele boeiende beelden op.
Dan nog even de markt op. Het ziet er allemaal erg gezellig uit en we moeten nog steeds cadeautjes kopen. Komt allemaal goed. Germen vindt dat geslenter allemaal maar niks. Tijd om terug te gaan. We nemen de bus terug. Thuis drinken we thee, er komen tuinboeken op tafel met tuinen van Piet Oudolf. Germen vindt dat ik dat niet moet aanschaffen. Hij ziet de volgende projecten al weer komen. We hebben al genoeg werk. Maar het ziet er allemaal wel erg prachtig uit. En dromen mag toch altijd?