Lange dag na korte nacht, en héééél veel zitten.

Ik moet binnenkort aan het werk. In Ierland, en wel ver naar het westen. April is niet direct de mooiste tijd, maar ach, is er wel een mooie tijd in Ierland? Het regent er toch altijd? En omdat ik, met twee krukken na mijn heupoperatie, nog niet zo mobiel ben, gaat Germen mee. In de eerste plaats voor de gezelligheid, met als prettige bijkomstigheid dat ik dan ook gelijk een privé chauffeur heb. Vliegen om half elf 's ochtends betekent voor ons de dag ervoor naar Schiphol, een hotel, de auto daar parkeren, en een shuttlebus. Lekker nog een drankje, en dan naar bed. Door de aanslagen in Brussel wordt aangeraden tenminste 4 uur voor vertrek aanwezig te zijn. Dat wordt dus vroeg op. Gelukkig wordt er al om 6 uur ontbijt geserveerd, dus we gaan niet met een lege maag. Op Schiphol valt het allemaal reuze mee. Verder heb ik beide krukken meegenomen, hoewel ik met een beetje moeite ook wel met één toe kan. Het ziet er erg invalide-achtig uit, en opent onverwachte voordelen. "Mevrouw, komt u maar hier langs, dan hoeft u niet zo lang te staan", "Hierlangs is gemakkelijker, die poortjes zijn zo smal", enz. Verder hadden we helemaal geen last van rijen bij de paspoortcontrole. We hebben zo'n paspoort met een sensor o.i.d. en die kan gewoon via de automatische scanners. Weer geen wachtrij. Uiteindelijk hebben we meer dan 2 uur over. We hadden dus best wat langer in bed kunnen blijven. Ik maak nog maar even gebruik van mijn "invalidenstatus" en mag als eerste het vliegtuig in. Germen gaat met plezier mee als "begeleider". Omdat we zoveel tijd over hebben is bovendien driekwart van de voorbereiding voor mijn werk ook gelijk klaar. Meer tijd voor onze mini-vakantie dus.
We vliegen naar Dublin (weer langs de wachtrijen geloodst door vriendelijk grondpersoneel, lang leve de krukken), huren een auto, en hebben een hotel aan de rand van het oude centrum, vlak bij het Trinity College. Eerst een late lunch met een Iers biertje. Germen wil The Book of Kells zien, in de bibliotheek van de Trinity College, dat uit vijftienhonderdnogwat stamt. Het is zelfs voor mij op loopafstand.
The Book of Kells is een bijbel met alleen de vier evangeliën en stamt uit achthonderdnogwat. Oud dus. Hij is uit elkaar gehaald en weer opnieuw ingebonden, maar nu in een aantal boeken, zodat ze wat meer kunnen laten zien. Ze zitten achter dik glas in het schemerdonker om ze zo goed mogelijk te beschermen. Er omheen is een tentoonstelling met enorme verlichte reproducties en de nodige uitleg. Daarna de Long Hall van de bibliotheek. Enorm is die, met rijen na rijen boeken in, inderdaad, een lange hal.
Genoeg gelopen, tijd voor thee. Dublin is een merkwaardig mengsel van prachtige oude gebouwen en slecht onderhouden veel jonger onroerend goed. De oudste stukken hebben we nog niet gezien, dus wellicht is het oudste stuk wel mooi. Direct buiten het oudste deel is het een beetje een rommeltje. En Ierland doet haar reputatie recht: het regent. Dat maakt het extra grauw. Terug in ons hotel (prima, een mooi mengsel van ouderwets gezellig en goed comfort, met als extraatje valet car parking. Je geeft je autosleutels af en iemand zorgt dat het speeltje netjes in een parkeergarage komt). Wat gaan we vandaag verder nog doen? Ik ben wel even uitgewandeld, maar de hele avond op een hotelkamer lijkt ons ook niet zo fijn. We vinden een foldertje over een Ierse avond: Ierse verhalen, muziek en eten. Lijkt ons wel wat. Een telefoontje, en ja, er is nog plek. We regelen straks gewoon een taxi, en laten ons dan tijdens het diner vermaken. Ik ben benieuwd.