Geen land voor golfers, allemaal bogies

Even een dagje geen WiFi, dus dit verslagje wordt op 24 september geschreven. Onze grote (schoon)zus is jarig! Van harte. Omdat er ook even geen telefoonverbinding was, behalve op een tijdstip dat je toch echt niet meer iemand uit z'n bed wilt bellen, blijft het dus bij een publieke felicitatie op het internet. Daar is wel ergens een precedent voor, meen ik.
Volgens de reisgids moesten we Landscape Arch bij ochtendlicht fotograferen, dus stonden we te trappelen voor het hek tot we er in mochten. We scheurden in 1 streep door naar het verste punt van het park, sprongen uit de unit, en liepen omhoog. Zie foto. Na zo'n 20 minuten kwamen we op een locatie waar inderdaad een aanzienlijk stuk steen in de lucht hangt. Er is een aantal jaren geleden al eens een deel naar beneden gedonderd, dus nu mag je er niet meer heel dicht bij komen. Ook op een afstandje is het indrukwekkend genoeg. Ons volgende doelboogje was Delicate Arch, een robuste constructie die nog zeker goed is voor 150.000 jaar. Je kon er naar kijken of er naar toeloepen. Wij kozen voor... goed geraden.
Verder staan er in het park allerlei stenen op smalle bases, die bijzonder hun best doen om er af te rollen, maar die voor de toeristen nog even blijven staan. Hier is ongetwijfeld de dominotheorie ontdekt. Als je even je fantasie gebruikt kun je bovendien allerlei levende wezens in die stenen zien. Germen en ik hadden wat discussie of een bepaalde structuur een mus of een schaap zou zijn. Even raden wie er wat in zag. Juist, mis dus. Er zijn maar 200 boogjes die een diameter van 1 meter of meer hebben (anders tellen ze niet), je begrijpt dat we snel waren uitgekeken. Verder kwamen we nog een groepje roddelende dames tegen, die ondanks de hitte rustig bleven staan kletsen (zie foto). We hebben nog steeds geen bighorn sheep gezien, behalve op een oude video en in brons afgebeeld bij een bezoekerscentrum. We hebben dus zo onze twijfels.
Dan maar weer eens op zoek naar een plekje om te overnachten. Dat werd in het National Park Mesa Verde, op 8200 voet (zo'n kleine 2500 meter). We moesten onderweg 2 x onze nieuwe, en goed werkende luchtbedden leeg laten lopen om geen explosie te veroorzaken. Nog even in de avondzon tot deze achter een berg duikt, en dan bibberend naar binnen.