Glen Canyon

Beetje warm is het wel, vooral in de zon. In de schaduw valt het met zo'n 28-29 graden celcius wel mee, vooral omdat het hier gortdroog is. 5 cm neerslag per jaar is alles wat er valt. Als er een bui is zie je mooie slierten regen naar beneden komen, die verdampt zijn voor ze de grond raken. Wel een interessant gezicht, vastgelegd in een paar foto's van gisteren, maar voor plantengroei en zo is het toch wat minder.
NB: zo'n foto doe ik er vandaag bij, dus je hoeft niet terug te bladeren. Mag wel, natuurlijk: van ons reisverslag krijg je nooit genoeg, en wie weet zijn er weer nieuwe reacties bijgekomen.
Het verbaast ons dat er zelfs in deze extreme droogte nog steeds van alles en nog wat groeit en rondhuppelt dan wel fladdert. We hebben hier mooie perfect gecamoufleerde hazen gezien (zandhazen dus), en woestijnkonijntjes, witstaart-antiloop-eekhoorns, hagedisjes, gewone en vreemde mussen, en allerlei ander gespuis. De raven vliegen met de snavel open, hijgend als hondjes in de zon.
Vandaag een boottocht, dat ligt voor de hand: we kamperen aan het stuwmeer van Glen Canyon, en er is een hele stad afhankelijk van toerisme en waterkracht. Hoe die stad heet? Prijsvraag! In Nederland hebben ze WC-papier dat zo heet.
De keus valt op een "canyon adventure" tocht. Vanaf de boot keken we naar eindeloze rotswanden in diverse kleuren rood en grijs. Op de rode steen zet zich kalk o.i.d. af als het water van het meer hoog staat, waardoor een bleek-grijze band is ontstaan van een meter of 8 hoog. Zoveel water ontbreekt er dus!
Boven water, ontstaan allerlei kleuren door verwering van de roest-rode rots, en doordat er soms mangaan (zwart) in de grond zit, of doordat micro-organismen de zaak veranderen. Bovendien brokkelt de steile rotswand nu en dan af, zodat er vers, bleek materiaal in zicht komt. Resultaat: Navajo Tapestries. Je kunt er de vreemdste figuren in zien, vooral na het roken van de vredespijp. Dat laatste heb ik zelf bedacht; de Indianen zijn serieuze, hardwerkend lieden waar niets op aan te merken is. Net als wij Hollanders, eigenlijk.
Nu maar eens een paar plaatjes er bij. Gisteren mocht Jolande, dus die heeft niets aan vogels gedaan. Ik kijk niet op een dag, dus ik doe die adelaar van gisteren er bij. En die beloofde droge bui.
Jolande mag straks de rare rotskleuren toevoegen; zij is van de afdeling creatief.
En omdat we maar steeds geen gratis MP3-tjes kunnen krijgen, hebben we maar een paar CD's gekocht. Oh, a propos: aan boord draaiden ze indianenmuziek over de koptelefoons waar we de uitleg mee kregen in zeven talen, en die muziek deed me direct denken aan Hartmut: DIE KAN DAT OOK! EN HEEL ERG GOED!