Naar de kust.

Whitby heeft een aantal attracties. De eerste is de oude abdij. Het is een ruïne en bovendien al heel lang. Bram Stoker was erdoor geïnspireerd om zijn Dracula verhaal te schrijven. Je vindt dan ook allerlei spook en andere griezelwinkels in Whitby. De tweede is de enorme verzameling Fish&Chips cafées. Ze zijn om de beurt de beste Fish&Chips shop van het jaar en laten dat duidelijk weten op hun uithangborden. Het zijn dus beslist geen ruines, ze zijn overduidelijk aanwezig. Dat geeft wat problemen als je eens even geen Fish&Chips wilt, maar een gewone maaltijd met bijvoorbeeld groente erbij. Dat is lastiger te vinden. Maar dat is van later zorg.
Vandaag willen we naar de kust, nadat we gisteren over de moors hebben gezworven. Er schijnt een mooi wandelpad te zijn van Robin Hood’s Bay naar Ravenscar. Je zou er een prachtig uitzicht moeten hebben op de moors, maar dan vanaf de zee. Lijkt ons wel wat, gaan we doen. Maar omdat we hier nu toch zijn willen we eerst naar de abdij. Die Fish&Chips hebben we eergisteren al gehad, dus dat is klaar. De abdij is nog dicht als we er aan komen. We gaan niet wachten. Maar eerst eens even naar het strand, wat dat is vlak bij. We besteden een heerlijke anderhalf uur met het klauteren over rotsen, het kijken naar plantjes en het spotten van vogeltjes. Ik raak gefascineerd door de stenen op het strand, enorm veel verschillende kleuren en vormen, en vaak tweekleurig of meer. Germen ziet alle vogeltjes vliegen en zit verscholen tussen het gras.
Genoeg is genoeg, terug naar de abdij. Ze zijn inmiddels wakker. Dan blijkt dat van de 4 parkeerautomaten maar één werkt, dus het duurt even voor we alles geregeld hebben. Maar dan is er een parkeerticket, twee wandelende telefoontjes die ons van alles over de abdij gaan vertellen, een boekje dat ons van alles laat lezen, en een paar toegangskaartjes. Kortom, we zijn van alle gemakken en noodzakelijkheden voorzien en gaan op pad. De eerste abdij was hier al in de zevende eeuw (niets meer van over), en was een dubbele abdij, één voor de monniken, en één voor de nonnen, strikt gescheiden, maar wel onder de leiding van een abdis. Dat spreekt me wel aan, een vrouw de baas over de hele kluit. Schijnt toen heel gewoon geweest te zijn, want die mannen moesten zonodig allemaal met elkaar knokken, en die dames van betere stand hadden niet altijd boodschap aan die haantjes. Dus werden ze de baas over een klooster. Konden ze hun eigen carrière opbouwen. Maar helaas kwamen de vikingen, en uiteindelijk gaven ze het op en lieten het land achter. Na de vikingen kwam er een nieuw klooter, maar toen werd het gelijk een mannenwereld, en moest het allemaal groter en mooier en van steen. Ging fout, in het begin van de zestiende eeuw was het een failliete boedel en raakte de abdij in verval. En sindsdien is het bouwval, die steeds meer ruïne wordt. Nu staan er alleen nog een paar halve muren en poorten. Maar als bouwval is het wel aardig, en je kunt er blijkbaar spookje spelen.
Na late koffie vinden we het wel genoeg en gaan weer op stap. We hadden nog een plan vandaag. Het betrekt, het gaat miezeren, geen wandelweer? Eerst maar eens naar Scarboro’ dan, dat ligt ook aan zee. We zien de vergane en andere glorie van deze badplaats en doen een serieuze poging om iets te eten te krijgen. Dat lukt na vragen in een van de vele hotels aan de boulevard, die allemaal alleen aan eigen gasten serveren en bovendien alleen ’s avonds. Er is ergens een café in een achteraf straatje, en die heeft wel wat. Quiche met warempel salade (ik heb weer teveel gezegd, maar dit is dan ook niet Whitby), en nieuwe gekookte aardappelen (was nu weer niet nodig, de quiche levert genoeg calorieën).
Het weer lijkt weer wat op te knappen, het is niet koud, en al die buitjes die we gehad hebben waren niet meer dan een paar spetters. En dus gaan we alsnog wandelen. Het uitzicht op de moors is een beetje overgroeid, maar verder is het prachtig. Moe maar voldaan op weg naar huis en op zoek naar een eettent die iets anders levert dan Fish&Chips. Het wordt Estbek House, volgens de kritieken een goede maar dure tent in Sandsend. Uiteraard aan de kust.