The high road to Scotland
Door: Jolande
Blijf op de hoogte en volg Germen en Jolande
25 Juli 2015 | Verenigd Koninkrijk, Newcastleton
Het is een reisdag. We gaan naar het westen. Germen heeft een route bedacht. Dat gaat op en vervolgens weer neer, door Schotland en weer verder. We zijn vroeg vanochtend, om half negen vertrek klaar. Bijna vergeten we om af te rekenen. Het voelt of we bij vrienden vertrekken. Een compliment dus aan Pete en Ginny, die ons verwend hebben en gisteravond voor een heerlijke maaltijd zorgden met lam van eigen land en groenten en piepers van eigen land en een soort van Haagse Bluf toe met zwarte bessen van eigen land. Volgens Ginny ouderwets Engels eten. Dan hoeven we niet te mopperen over de Engelse keuken.
Pete legt ons nog even uit hoe we bij de water-aangedreven korenmolen komen. Die had ik in een lokale folder gezien en het was ongeveer in onze richting. Dus even langs. Er is een prachtige helling naar het riviertje helemaal vol papavers van allerlei soorten. Een ijzeren brug naar de molen. Maar het is Engeland, en dus gaat het pas om 10 uur open. Daar gaan we niet op wachten. Germen kijkt nog naar wat vogeltjes, ik naar wat bloemetjes en we gaan weer op pad. Jammer van de molen, maar de wereld is groot en mooi, er komt vast nog wel iets anders.
Schotland. Germen wil een extra vlaggetje voor het dagboek. We weten alleen niet of dat gaat lukken. In elk geval kruisen we de Schotse grens, worden meer dan hartelijk welkom geheten en het begint te regenen. Alleen maar een buitje, het houdt snel genoeg op. In de pub waar we koffie drinken ligt er een tartan op de vloer en zijn de gordijnen ook van een tartan, maar dan een andere. Het menu is vertaald in het Gaelic. We zijn in Schotland. Onderweg passeren we de meest merkwaardige borden van overstekend wild en anderszins. Oppassen geblazen hier. De natuur is prachtig, de wegen smal, we rijden omhoog de bergen in. Af en toe een buitje, af en toe prachtige felle zon, de weg is rustig, alleen een heleboel fietsers die om hoog klimmen en weer afdalen. Als ze klimmen halen wij ze in, als ze afdalen gebeurt het omgekeerde. Er is een stuwmeer net aan de Engelse kant van de grens. Mooi plekje om te lunchen als we iets te eten kunnen vinden. In Kielder blijkt een dorpswinkeltje te zijn met verpakte sandwiches, melk in de koeling, gasflessen, tijdschriften met pin-up girls, de onontbeerlijke bacon en eggs, tandenstokers, allerlei dingen in blik en wat je nog maar meer in een dorp nodig hebt. Voor ons zijn de sandwiches en de melk even afdoende. Nu nog een lunchplekje. We hebben de keus tussen het stuwmeer en het observatorium. Het wordt het laatste. Een mooie wandeling omhoog langs een babbelend beekje met tientallen orchideeën, gele klaver gecombineerd met brunel, walstro, her en der vingerhoedskruid, een weelde aan wilde bloemen en planten. In het bos verwenst een winterkoninkje ons, er fladderen vinken en staartmezen. Al met al een idyllische wandeling. Op weg terug en de heuvel af begint het te miezeren. Als we bij de auto zijn regent het (we zijn nog nauwelijks nat, net op tijd terug), en daarna hoost het, hagelt het. We zitten in de auto en rijden naar het stuwmeer. Daar is het weinig beter. We eten onze bammetjes in de auto. Zoals meestal is de ellende van korte duur. We doen onze regenjacks aan, want de lucht blijft donker, nemen onze klapstoeltjes mee en gaan op zoek naar het water. Er zouden hier otters moeten huizen.
Er blijkt een treinviaduct midden in het bos te staan. Het wordt niet meer gebruikt, is keurig opgeknapt en van bordjes voorzien. Geheel zoals het hoort hier. Een mooi plekje aan het water om nog even te zitten. Helaas geen ijsvogels en geen otters. De rest is perfect.
Terug naar onze route, en terug naar Schotland. Weer de berg op, terug naar de regen. Nu is het serieus. De weg wordt zelf een kabbelend beekje, de hele omgeving is grijs, de ruitenwissers moeten werken. Dan opeens weer felle zon, weer voor een regenboog. Uiteindelijk zijn we bij de Engelse grens en moeten langs de grote weg naar Carlisle en daarna naar Keswick. Zodra we de grens over zijn begint de zon weer te schijnen. Het is duidelijk: in Schotland regent het, in Engeland niet (zolang het duurt). Een uur later zijn we in Keswick. Een beetje Scheveningen, een beetje Sneek, een meer, een mooi stadje, het is zaterdagmiddag en iedereen zit in het park aan de oever van het meer. Als we uitgeladen hebben doen we mee. Onderweg raken we gefascineerd door prachtige graspluimen. Er zijn de nodige vogeltjes in het struikgewas. Op de terugweg drinken we een biertje in de plaatselijke kroeg. De lucht is strak blauw, geen vuiltje aan de lucht. En mooie vakantiedag waarin we werkelijk helemaal niets hebben beleefd. Terug van het heerlijke avondeten halen we uit voorzorg onze regenjacks uit de auto. Je weet maar nooit.
Pete legt ons nog even uit hoe we bij de water-aangedreven korenmolen komen. Die had ik in een lokale folder gezien en het was ongeveer in onze richting. Dus even langs. Er is een prachtige helling naar het riviertje helemaal vol papavers van allerlei soorten. Een ijzeren brug naar de molen. Maar het is Engeland, en dus gaat het pas om 10 uur open. Daar gaan we niet op wachten. Germen kijkt nog naar wat vogeltjes, ik naar wat bloemetjes en we gaan weer op pad. Jammer van de molen, maar de wereld is groot en mooi, er komt vast nog wel iets anders.
Schotland. Germen wil een extra vlaggetje voor het dagboek. We weten alleen niet of dat gaat lukken. In elk geval kruisen we de Schotse grens, worden meer dan hartelijk welkom geheten en het begint te regenen. Alleen maar een buitje, het houdt snel genoeg op. In de pub waar we koffie drinken ligt er een tartan op de vloer en zijn de gordijnen ook van een tartan, maar dan een andere. Het menu is vertaald in het Gaelic. We zijn in Schotland. Onderweg passeren we de meest merkwaardige borden van overstekend wild en anderszins. Oppassen geblazen hier. De natuur is prachtig, de wegen smal, we rijden omhoog de bergen in. Af en toe een buitje, af en toe prachtige felle zon, de weg is rustig, alleen een heleboel fietsers die om hoog klimmen en weer afdalen. Als ze klimmen halen wij ze in, als ze afdalen gebeurt het omgekeerde. Er is een stuwmeer net aan de Engelse kant van de grens. Mooi plekje om te lunchen als we iets te eten kunnen vinden. In Kielder blijkt een dorpswinkeltje te zijn met verpakte sandwiches, melk in de koeling, gasflessen, tijdschriften met pin-up girls, de onontbeerlijke bacon en eggs, tandenstokers, allerlei dingen in blik en wat je nog maar meer in een dorp nodig hebt. Voor ons zijn de sandwiches en de melk even afdoende. Nu nog een lunchplekje. We hebben de keus tussen het stuwmeer en het observatorium. Het wordt het laatste. Een mooie wandeling omhoog langs een babbelend beekje met tientallen orchideeën, gele klaver gecombineerd met brunel, walstro, her en der vingerhoedskruid, een weelde aan wilde bloemen en planten. In het bos verwenst een winterkoninkje ons, er fladderen vinken en staartmezen. Al met al een idyllische wandeling. Op weg terug en de heuvel af begint het te miezeren. Als we bij de auto zijn regent het (we zijn nog nauwelijks nat, net op tijd terug), en daarna hoost het, hagelt het. We zitten in de auto en rijden naar het stuwmeer. Daar is het weinig beter. We eten onze bammetjes in de auto. Zoals meestal is de ellende van korte duur. We doen onze regenjacks aan, want de lucht blijft donker, nemen onze klapstoeltjes mee en gaan op zoek naar het water. Er zouden hier otters moeten huizen.
Er blijkt een treinviaduct midden in het bos te staan. Het wordt niet meer gebruikt, is keurig opgeknapt en van bordjes voorzien. Geheel zoals het hoort hier. Een mooi plekje aan het water om nog even te zitten. Helaas geen ijsvogels en geen otters. De rest is perfect.
Terug naar onze route, en terug naar Schotland. Weer de berg op, terug naar de regen. Nu is het serieus. De weg wordt zelf een kabbelend beekje, de hele omgeving is grijs, de ruitenwissers moeten werken. Dan opeens weer felle zon, weer voor een regenboog. Uiteindelijk zijn we bij de Engelse grens en moeten langs de grote weg naar Carlisle en daarna naar Keswick. Zodra we de grens over zijn begint de zon weer te schijnen. Het is duidelijk: in Schotland regent het, in Engeland niet (zolang het duurt). Een uur later zijn we in Keswick. Een beetje Scheveningen, een beetje Sneek, een meer, een mooi stadje, het is zaterdagmiddag en iedereen zit in het park aan de oever van het meer. Als we uitgeladen hebben doen we mee. Onderweg raken we gefascineerd door prachtige graspluimen. Er zijn de nodige vogeltjes in het struikgewas. Op de terugweg drinken we een biertje in de plaatselijke kroeg. De lucht is strak blauw, geen vuiltje aan de lucht. En mooie vakantiedag waarin we werkelijk helemaal niets hebben beleefd. Terug van het heerlijke avondeten halen we uit voorzorg onze regenjacks uit de auto. Je weet maar nooit.
-
25 Juli 2015 - 23:29
Liset:
Hallo Vakantiegangers,
Hebben jullie ook een kaartje oid waarop ik het een en ander kan volgen? Of zit dat in het systeem en snap ik het gewoon niet goed genoeg.
Er mogen van mij best iets meer foto's komen. Of duurt het loaden erg lang.
Hier regent en stormt het ook. Een zogenaamde zomerstorm, code oranje. Jaja, dooooodeng. Maar 14 graden is wel even schrikken na 2 weken van 34 graden.
Veel plezier en hou ons op de hoogte.
L. -
26 Juli 2015 - 08:12
Germen En Jolande Postma-Schoemaker:
Nou kijk Liset, dat zit zo. In de rechterbovenhoek zit een kaartje. Als je daar op klikt zie je precies waar we nu weer uithangen. En die foto's, daar mogen we maximaal 150 van, daarna moeten we betalen. Zijn we natuurlijk te zuinig voor. Bovendien ontneemt ons dat de mogelijkheid om jullie uit te nodigen en de overige mooie plaatjes bij ons te komen bekijken.
Jolande -
26 Juli 2015 - 15:20
Henriët:
Liset, ook leuk is de genoemde plaatsnaam in Maps douwen enzo.
Het was hier horizontaal weer, gisteren. Alles wat los zat kwam voorbij gevlogen. -
27 Juli 2015 - 00:03
Liset:
Handig dat kaartje!!
Ik zat te prutsen met google maps.
Ik kwam zodoende bij een plaatsje terecht waar ik ooit eens geweest ben om naar schapendrijfwedstrijden te kijken. Oei, wat was het toen koud. Aan de kust, in de wind met een luchtbed(!!) en ouderwetse slaapzak.
Liset
-
27 Juli 2015 - 00:03
Liset:
Handig dat kaartje!!
Ik zat te prutsen met google maps.
Ik kwam zodoende bij een plaatsje terecht waar ik ooit eens geweest ben om naar schapendrijfwedstrijden te kijken. Oei, wat was het toen koud. Aan de kust, in de wind met een luchtbed(!!) en ouderwetse slaapzak.
Liset
-
27 Juli 2015 - 00:05
Liset:
Ik kwam met zoeken via Google maps nog op een plaatsje uit waar ik ooit eens ben geweest om naar de schapendrijfwedstrijden te gaan. Koud (luchtbed ipv matje) dekenslaapzak met tochtende rits en aan de kust.
Maar wel veel meegemaakt.
Liset -
27 Juli 2015 - 00:05
Liset:
Ik kwam met zoeken via Google maps nog op een plaatsje uit waar ik ooit eens ben geweest om naar de schapendrijfwedstrijden te gaan. Koud (luchtbed ipv matje) dekenslaapzak met tochtende rits en aan de kust.
Maar wel veel meegemaakt.
Liset -
27 Juli 2015 - 13:57
Henriët:
Tja Liset, wat zal ik daar nog aan toevoegen? Heeft diepe indruk op je gemaakt, dat is zeker. Die schapen hadden zeker ook bikini's aan om te kunnen drijven zonder aanstoot te geven?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
