30 juni: Exeter

30 juni – Brighton-Exeter

Het begin was net als elke dag en net als bij jullie: het verkeer maakte teveel lawaai om goed te kunnen slapen, de wekker ging te vroeg, het ontbijt was afwachten, de koffie idem met angst en beven. Toch waren er verschillen. Het verkeer bestond uit boze, jaloerse, geschrokken en/of demonstrerende meeuwen, waarvan sommige al rond middernacht actief waren, vlak buiten ons open raam. De wekker kon er niets aan doen maar kreeg toch een veeg uit de pan.Het ontbijt viel erg mee, want er was een doe-het-zelf afdeling. De koffie, tsja, die is geen onderwerp van gesprek, dat hadden we afgesproken.

We gingen vandaag twee dingen doen, en die hebben we gedaan.

1.Een bezoek aan het Royal Pavilion. Dat is een merkwaardig bouwwerk, neergezet in opdracht van George IV, de ultieme losbol met het ultieme spaarvarken. Hij liet een feestpaleis bouwen in Indische stijl, hoewel hij zelf nooit in India was geweest en de architect ook niet. De voornaamste vertrekken zijn een enorme eetzaal met een bijpassende keuken er direct naast, een muziekzaal, en een salon. Voor hemzelf was er een appartement met een slaapkamer, andere gasten mochten zelf kiezen uit de horeca van Brighton. Het interieur was (en is) in Chinese stijl hoewel hij zelf (etc) en de architect (idem). Kosten noch moeite werden gespaard: de mooiste zijde voor de gordijnen en aan de muren, een reusachtig tapijt uit Axminster op de vloer van de salon, en de rest bedekt met bladgoud of bladzilver. Op elke muur en aan elk plafond minstens drie draken, want hij was al weer de vierde George en die staan bekend als drakendoders. In de muziekzaal klonk zachte muziek van Händel en zo, ingeblikt uiteraard, en we beseften opeens dat deze Sint Joris elke dag een compleet live ensemble liet optreden, met hetzelfde gemak als wij nu onze mp3-speler.

Het gebouw was niet erg degelijk, het was ook niet bedoeld als paleis voor de eeuwigheid. Overal begon derhalve al gauw de aftakeling. Het lekte, er kwam natte en droge rot in het hout, een brandje, een omgevallen minaret door het dak, hou maar op schei maar uit. Zijn broer William IV volgde hem op toen Joris IV zich dood had gegeten, Victoria was de volgende, en zij verkocht het gebouw aan de stad Brighton. Het gemene volk in een paleis, nou, dan weet je het wel: de teloorgang kwam er aan. Maar nu is het grotendeels in de oude glorie hersteld, dus we hebben geluidloos oooh en aaah gezucht en op ons voorhoofd getikt.

2.Doorreizen naar Exeter. Na de spannende momenten van gisteren dachten we dat we onze portie wel hadden gehad, maar ook de Britse spoorwegen kunnen er wat van. Treinen remden af en stonden stil als we vonden dat ze moesten voortrazen, deadlines kwamen dichterbij… Maar het kwam goed. We dachten slim te zijn door een station verder te reizen dan op onze kaartjes stond, omdat ons onderdak dichter bij dat laatste station was. In feite liggen de stations even dicht bij elkaar als twee doorsnee metrohaltes in Mokum, en ons hotel staat er tussen in.

3.O ja, en we gingen eten en even in de stad kijken. Dat verliep vlekkeloos, dus ik vermeld alleen dat we een soort Rum Runners troffen. Joop herinnert zich de R.R. in Amsterdam wel, en Anneke ook want die gaf ons de tip. Dan nog even langs de kathedraal, want dat is een bijzonder en eerbiedwaardig oud gebouw. We konden er niet in, helaas. Nu zit ik naast Jolande op ons bed, dat 75% van de kamer in beslag neemt, net als het bed van gisteren in de kamer van gisteren. Het is hier alleen stiller. Niet van die krijsende meeuwen, alleen af en toe het geluid van kofferwieltjes op het plaveisel. Houdt vanzelf op.