22 juli: naar de baden

De treinen staken vandaag. Wij willen met de trein naar Bath. Een interessante combinatie. Maar staken gaat hier heel beschaafd. Het wordt eerst minimaal 14 dagen van tevoren aangekondigd. Dan wordt er een alternatief treinenschema gepubliceerd, zodat je weet welke treinen wel en welke niet lopen. Die van ons gaat niet. We hebben de hele dag, we zien wel.

Stap 1: auto inleveren op de luchthaven. Dat moet vóór half tien. Vroeg op dus, want volgens TomTom is het ruim een uur rijden. Zeg maar anderhalf, met de wegen die we hier hebben. Dan nog een kwartier speling, want we moeten ook nog tanken, dus om kwart voor 8 weg. We zitten om 20 voor 8 in de auto. Keurig op tijd. Het is ons afscheid van de vriendelijke smalle landweggetjes waar je om de haverklap in de remmen moet. Het is aanzienlijk korter dan alleen maar snelweg en kost in totaal niet meer tijd. Veel leuker dan die snelweg. We zijn om 20 over 9 op de luchthaven. Weer keurig op tijd.

Stap 2: naar het station. Daar hebben we een bus voor, die 10 minuten na onze aankomst blijkt te vertrekken naar het station. Het gaat allemaal van een leien dakje.Even over 10 staan we op het station. Het is er wel een beetje kaal. Alle wachtkamers en koffietentjes zijn dicht. Het regent en het is koud.

Stap 3: de trein naar Bristol. We vragen of we met een andere trein mogen dan die we gereserveerd hebben. Dat kan. Over een half uurtje gaat de eerste. We kleumen op het perron, er is geen echte schuilplaats. Onze geplande trein zou om even voor 2 gaan, deze gaat om kart voor elf. Scheelt in elk geval een boel wachten. Het blijkt een prima trein te zijn, waar we riant kunnen zitten.

Stap 4: de trein naar Bath. Bristol is veel groter dan Exeter, onder de perrons is een grote shoppingmall, waar we rustig een kop koffie kunnen krijgen. Het kost even zoeken en vragen, maar dan weten we hoe het werkt met de volgende trein. De eerste gaat over ruim drie kwartier. We eten onze boterhammetjes en wachten af. Ook deze trein komt gewoon volgens het nieuwe schema. En zo staan we om kwart voor 2 in Bath, terwijl de oorspronkelijke planning half 5 was. Tijd over dus!

Intermezzo: Buiten het station staan mensen die duidelijk door de plaatselijke VVV betaald worden. Ze delen gratis plattegronden uit en vertellen ons dat er inderdaad een dakloze bus is. Er zijn er zelfs 2. Verder zijn er een aantal winkels die je bagage wel willen opslaan. De prijzen zijn allemaal hetzelfde, loop dus maar gewoon ergens binnen. We kiezen de eerste, een kapperszaak. De baas wil graag contant betaald worden. We vermoeden dat deze service buiten de belasting gehouden wordt. Daarna lopen we het centrum is en kruipen onderin de dakloze bus. Het is nog steeds nat. Onze tickets blijken ook morgen nog geldig. De Romeinse baden kunnen morgen pas bezocht worden, ze zijn vandaag volgeboekt. We hebben nog het een en ander te plannen. In elk geval hebben we nu een goede indruk.

Stap 5: naar ons hotel. We nemen een taxi. Het regent nog steeds. Ons hotel is eigenlijk een soort Inn, 7 mijl buiten Bath, aanzienlijk goedkoper dan in de stad, maar hopelijk vooral ook aanzienlijk rustiger. De Rose and Crown blijkt alles te hebben wat je van een Inn verwacht. Er is een pub, een restaurant en een aantal comfortabele kamers. We drinken een biertje, spelen scrabble in de pub, in het Engels. Germen wint. Het restaurant is vol met lokale bezoekers. Geen wonder, het eten is prima. En het is heel veel stiller dan we in Bath hadden kunnen hebben. We zijn helemaal happy. En we hebben een bus gezien. Wellicht dat we morgen met de bus naar de stad kunnen. Wordt vervolgd.