29 juni: Op naar Brighton

29 juni Brighton

Het is gelukt! We zijn in Brighton, 2 auto’s, 6 treinen en een underground verderop. Het had wat voeten in aarde. Vanochtend begon het allemaal prachtig. We reden naar station Hoogeveen. Rita zou de auto terugrijden. Ruim op tijd voor inchecken, inclusief mijn vrij reizen dag. Overstap in Meppel op de trein naar Rotterdam. Weer prima. Tot Zwolle. Daar stopte de trein om niet verder te gaan. Technische storing, mooie term voor “hij doet het niet meer”. En nu? We hebben gereserveerde plaatsen voor de Thalys naar Brussel en de Eurostar naar Londen. Dat is dus niet handig. Aan de overkant van het perron staat de trein naar Den Haag. Gaat in elk geval de goede kant op. Bomvol natuurlijk, want iedereen wil nu met deze trein. We wurmen ons in de trein, een aantal aardige jongelui geven Germen een zitplekje. Ik blijf staan. Als we van de schrik zijn bekomen gaan we plannen maken. We kunnen op Schiphol uitstappen en van daar uit de trein naar Rotterdam pakken. Germen checkt tijden in zijn telefoon. We moeten dan de trein van 12.47 hebben, anders halen we het niet. Intussen bedenken we dat de Thalys via Schiphol naar Rotterdam en Brussel gaat. We hebben plaatsen vanaf Rotterdam. Zouden er echt mensen van Amsterdam naar Rotterdam gaan met de Thalys? Onwaarschijnlijk, veel te duur. Die plaatsen zullen dus nog wel beschikbaar zijn. Inmiddels zien we dat we die trein van 12.47 beslist niet gaan halen. Germen boekt dus 2 stoelen op de Thalys naar Rotterdam. Het blijken dezelfde stoelen te zijn die we al hadden van Rotterdam naar Brussel. Geregeld dus. Uitstappen op Schiphol, een half uurtje tijd. We kopen een saucijzenbroodje en wandelen weer terug naar het perron. Inmiddels blijkt dat er meer treinen naar Rotterdam zijn uitgevallen. Maar de Thalys rijdt gewoon. Opgelucht stappen we om half één in de trein en kunnen gewoon blijven zitten tot Brussel. Lang leve het internet.

In Brussel blijkt dat de trein naar Engeland op dezelfde manier gaat als inchecken in het vliegtuig. Bagagecheck, wij zelf via een poortje. Ons keukenmes mag niet mee. Helaas, het was een prima mes, en nog goed scherp ook. De trein naar Londen is saai. In Noord-Frankrijk zien we eerst korenvelden, dan een boerderij waar de boer zijn hooi in knalroze plastic heeft verpakt, en dan vooral regen. De tunnel biedt nog minder. Het is er gewoon donker, met elke 7 tellen en wandlichtje. Het duurt ruim 20 minuten. Maar er is licht aan het einde van de tunnel, en bovendien zonneschijn!

Op tijd in Londen. We hebben 45 minuten om van St. Pancras op station London Bridge te komen. Dat zou 25 minuten moeten duren, 20 minuten speling dus. Maar we zitten helemaal achter in de trein. Het is al 10 minuten lopen voor we aan het begin van het perron zijn. Dan door naar de underground. Kost even moeite om kaartjes te krijgen, maar dat lukt. We hebben geluk, er staat een trein op vertrekken. We halen hem nog net. Het station London Bridge blijkt uitgesproken moeilijk te vinden. Germen vraagt, we lopen nog een keer verkeerd. En als we op het station aankomen hebben we nog 5 minuten. Een stuk lopen, roltrap op, perron 4. Ik vind het redelijk snel, Germen loopt een stukje achter mij, de trein staan klaar en het signaal deuren dicht gaat af. Ik spring de trein in, zie Germen het perron opkomen en gil “GERMEN!! HIER!! Hij heeft goede oren. Een medepassagier voelt de lichte paniek, houdt haar hand voor het oogje van de deur en zegt: ”Don’t worry, time enough. You still have 10 seconds”. De deur gaat direct achter Germen dicht. We hebben het gehaald!

In Brighton hebben we voor het eerst geen haast. Taxi naar het hotel. Het is een snoepje, vlak bij zee, geen lift, kamer op de tweede verdieping, we horen vooral krijsende meeuwen. En nu een biertje! Op het “strand” dat bestaat uit kiezels. Germen fotografeert patatmeeuwen. Toch maar geen “Fish and Chips”, we houden niet zo van de slappe Engelse friet met azijn. We verlaten dus ons terrasje en lopen de binnenstad in. In een zijstraatje vinden we bij puur toeval een Pub die Thai food op het menu heeft staan: The Mucky Duck. Een absolute aanrader. Typische pub atmosfeer en heerlijk eten tegen een heel redelijke prijs. De Thaise kok serveert het eten met zijn beleefde oosterse glimlach. De rijst is in de vorm van een hartje geperst. Wat wil je nog meer?