Donderdag 19 september – Hortobágy.

De heer des huizes ligt in bed. Ik maak thee en zit in de zon. Dan schil ik een peer voor het ontbijt en zit in de zon. Ik zet koffie als lokkertje. Er komt een grauwe vliegenvanger langs die graag op de foto wil. Maar de camera zit in de auto en de auto zit op slot en de heer des huizes ligt in bed. Hij snurkt. Mooi laten liggen, die vliegenvanger komt morgen wel weer langs. Hij woont hier. Ik laat de afwas van gisteravond staan. Komt straks wel, als hij is opgestaan.
Het moment is daar: gemorrel en gerommel, en warempel. Met een kop koffie in de zon is Germen duidelijk in de bonen (zie foto). Maar na de koffie is hij ook wel echt wakker, en begint maar vast aan de afwas. De vrouw des huizes zit in de zon. Toch maar even helpen, met z’n tweeën is het sneller gepiept.
Germen gaat op zoek naar Dieter voor het wachtwoord van het internet. Uiteraard is er internet. Dieter’s camping is het toonbeeld van Deutsche Gründlichkeit. Alles is op orde. Ruime toiletten, douches in de maat van een groot invalidentoilet, en warm water waar je het nodig hebt. Bij elke kampeerplek electra en een kraan, dus voor je koffiewater hoef je niet ver te lopen. En er is internet. Er zal ongetwijfeld ook een vriezer zijn voor de koelelementen, Dieter heeft aan alles gedacht. Het behoeft dan ook geen verwondering dat het overgrote deel van de kampeerders huist in mooie luxe campers met een Duits nummerbord.
Na het plaatsen van ons verslag van gisteren maar eens beslissen wat we gaan doen vandaag. Naar het informatiecentrum van het park lijkt een goed begin. Het is dicht. Het hek is vastgeschroefd en ziet er uit of het nooit meer open gaat. Bij de uitspanning er tegenover vragen we informatie. Ze weten het ook niet. Normaal gesproken is het altijd om 10 uur open. Dat is het ruimschoots geweest. Maar er blijkt nog een informatiecentrum te zijn: in Hortobágy. We kiezen een lokaal weggetje, zien volgens mij een keizerarend, maar op de foto is het niet duidelijk. We komen langs de beroemde visvijvers, kopen een toegangsbewijs en gaan op onderzoek uit. Wat wilde eendjes, een stelletje ganzen in de vlucht, en een pracht van een onweersbui die zich vormt waar we bij zitten. We zien een hoosje naar beneden komen tegen een inktzwarte lucht terwijl we zitten te picknicken. Jammer genoeg even de camera niet bij de hand. Daarna toch maar eens zien of we dat informatiecentrum kunnen vinden. Onderweg een groep grote vogels die in de verte laag over de grond vliegen: trappen? Niet goed te zien. De onweersbui hangt over de puszta en levert een mooi plaatje op. In Hortobágy is het centrum inderdaad open, er is een tentoonstelling met een opgezet exemplaar van alle zeldzame soorten vogels en dieren, we krijgen een kaartje van het gebied mee en regelen een gids voor aanstaande zaterdag, om ons naar de trappen te brengen. Dat gaat naar het schijnt 4 uur duren, in een 4-wheel drive, naar gebieden die niet toegankelijk zijn voor publiek. Wij gaan nog meer wandelen langs nog meer visvijvers, want vandaag hebben we een toegangsbewijs. Germen maakt meer plaatjes, ik zie schelpen van enorme afmetingen in de modder van een uitgebaggerd slootje. De onweersbui komt weer terug, onbetrouwbaar als onweersbuien zijn. En dus snel terug naar de auto. De laatste kilometer lopen we in de regen. Op de camping schijnt de zon weer of er niets aan de hand is, net als vanochtend. Maar inmiddels zijn we stiekem bij de Lidl naar binnen geweest, en hebben we weer wijn en (oei!) whisky.