Kleiner reizen

We spelen de bad cop, good cop. Germen is de good cop, begrijpend, aardig. Ik ben de bad cop. Ik wil duidelijk maken dat dit zo niet gaat. Dus Germen belde gisteren dat de auto toch echt wel een probleem had, en of er naar gekeken kon worden. Ik stuurde een pinnige e-mail dat we op vakantie zijn en er dus iets geregeld moet worden ter vervanging, want we gaan niet zitten wachten. Antwoord terug was dat er geen vervanging mogelijk was, omdat alles verhuurd is. “Dan zou ik maar eens gaan vragen bij de concurrent of die niet iets kan regelen, er zijn meer verhuurbedrijven!” Daar laten we het maar even bij, we gaan naar bed, maar slapen allebei slecht, bedenkend hoe we dit probleem kunnen gaan oplossen. Bij het ontbijt zijn we het eens: een huurauto en motels is een goed alternatief, zolang het voor ons kosten-neutraal blijft en we direct weer verder kunnen.
Vanochtend een e-mail dat er nu een echte garage gevonden is. De naam komt ons bekend voor, we hebben een heleboel vrachtwagens en vrachtwagentjes van die club zien rijden, waaronder veel van het type dat wij hebben: een Mitsubishi Fuso. Dat klinkt hoopgevend. We kunnen er om 1 uur terecht. Inmiddels regent het, een uitzondering in Cromwell, dat maar 30 cm regen per jaar krijgt. Ik ga desondanks de was doen. Stond eigenlijk a.s. vrijdag op het programma, maar twee dagen eerder is ook prima. Dan doen we in elk geval nog iets nuttigs met onze dag. Ik regel niet alleen muntjes voor de wasmachines en de drogers, maar reserveer ook een kamer met badkamer, zodat we in elk geval onderdak hebben als alles mis loopt. De drogers doen het slecht, maar het weer klaart uiteindelijk op en het spul gaat aan de waslijn, bij iedere grotere camping aanwezig. We zijn om 1 uur bij de garage, eigenlijk een grote werkplaats voor grote auto’s. We ontmoeten Steve, die uit Australië komt maar een Kiwi als vrouw heeft. Hij rijdt onze unit weg. Drukt op wat knopjes, rijdt hem boven de smeerkelder, kijkt er even naar en constateert dat we maar beter even kunnen gaan bellen. De koppeling is volledig versleten en moet vervangen. Hier gaan we niet meer mee weg kunnen zonder een volledige reparatie. Steve vertelt het Maryann, de baas van onze verhuur, met als simpele commentaar: je kunt ze maar beter in een motel stoppen en een auto meegeven. Ik had vanochtend ook al aan Maryann gesuggereerd dat we voorlopig in een motel zouden moeten, omdat we geen dak meer boven ons hoofd hebben en het regent.
Germen doet de rest van de onderhandelingen, op uiterst tactvolle manier. Voorstel: er komt een huurauto, vandaag even na 2 uur. Overnachtingen worden betaald. Als de unit gerepareerd is wordt hij ons nagereden en wordt de huurauto weer mee teruggenomen. Lijkt ons prima. Steve bestelt intussen een nieuwe koppeling en zegt dat met een beetje geluk het ding morgenavond weer klaar is. We zullen zien.
We halen zoveel mogelijk wat we denken nodig te hebben uit de unit, kleren, toiletspullen, regenjassen, ontbijtspullen (die bederven anders maar), lunch spullen (je kunt nooit weten), klapstoeltjes (lekker buiten zitten), maar vergeten de kabels van de computer en de telefoons en kunnen dus niet meer opladen. De huurauto komt, en rond drie uur zijn we klaar om te vertrekken. Was van de lijn geplukt, afscheid genomen van de camping (we hoeven niets extra’s te betalen voor ons langere verblijf, aardige mensen) en op weg. Nu we een gewone auto hebben gaan we de bergen in, wat we eigenlijk pas in het weekend hadden willen doen. Dit kleine ding rijdt veel gemakkelijker, het gaat dus ook veel sneller. Het motregent nog steeds, maar we gaan naar het westen. Daar komt de ellende vandaan, dus daar wordt het ook het eerste weer mooi. Het weerbericht zegt dat het morgen zonnig wordt in Fiordland en het westen van Otago. Dat komt dus prima uit.
We vinden een motel in Te Anau, een kamer met badkamer en keukentje. Het ruikt wat muf, maar verder prima in orde. We boeken een boottocht op de fjord voor morgenmiddag. In het dorp zijn de nodige restaurantjes. We eten uit, onze spullen voor zelf eten koken hebben we niet bij ons. Tijd voor een glas wijn op de goede afloop. Lang leve het avontuur.