Achtbaan
Door: Jolande
Blijf op de hoogte en volg Germen en Jolande
28 December 2016 | Nieuw Zeeland, Auckland
Germen is inmiddels het wachten in het ziekenhuis meer dan zat en probeert me te bellen. Hij wil naar huis. Tja, het is Kerstvakantie, en er zijn weinig artsen beschikbaar. Lief, ik heb inmiddels de vlucht geannuleerd, dus je moet nu wel echt weten wat je wilt. Een half uurtje later is hij dan toch aan de beurt, nadat alle nog ernstiger patiënten geholpen zijn. Het oordeel is duidelijk: gewoon blijven, wachten of de antibiotica echt hun werk doen, het effect van nu kan door de corticosteroïden komen en dan kan het tijdens de vlucht gewoon terug komen met alle gevolgen van dien. Het zij zo. We spreken af dat ik nu eerst maar eens ga slapen en hij gaat uitzieken. Dan ga ik regelen, en daarna bellen we wel weer.
Ik heb medelijden met Germen. Hij zit daar in het ziekenhuis en moet ziekenhuiseten eten. Ik zit in een luxe hotel met alle geneugten van dien. De gasten in het restaurant zijn wat je verwacht, maar aangepast aan de Nieuw-Zeelandse stijl van vooral casual. Shorts, open polo, zonnebril, sandalen. Maar wel Ralph Lauren, Lacoste en Porsche design. Simpele T-shirt jurk met een bescheiden gouden ketting. Design oorhangers, sokken met ananasmotieven, een Shirt met “Tokyo” op de mouwen (je moet toch ergens geweest zijn). Ik val niet op in dit gezelschap in en donkere broek die net iets netter is dan een spijkerbroek (zit gewoon erg lekker en is dus prima voor een lange vlucht), een T-shirt met lange mouw uit de uitverkoop, maar wel met sterren er op en één glitterster (past zo mooi bij de kerstboom in de hoek), en een paar stevige wandelschoenen die er uit zien of ze echt gebruikt zijn op ruige tochten (ze passen niet meer in de koffer). Helemaal in stijl. Het eten is heerlijk. Ik zie niet in waarom ik slecht zou eten alleen omdat Germen’s eten misschien wat minder smakelijk is.
Inmiddels een vlucht gereserveerd voor morgen. Hopelijk gaat dat goed. Germen gebeld, het gaat nog steeds goed met hem. Het eten was vooral nogal zoutloos, maar er werd wel apart zout bij geserveerd. Dus het viel allemaal wel mee. Schrijf maar een verhaaltje is zijn advies. Bij deze dus. Dan nog de verzekering bellen, die geheel vol begrip zijn, en dan slapen, heel veel slapen. Morgen verder.
-
28 December 2016 - 23:04
Jacomine:
Hoi Jolande,
Doe je een knuffel aan Germen?
En jij bent evenveel waard als zwaar water, maar dat wist je al! -
29 December 2016 - 08:31
Germen En Jolande Postma-Schoemaker:
Antimaterie was het, zwaar water is veel eenvoudiger. Bovendien doet me dat er aan herinneren dat ik eigenlijk aan de lijn moet, waar ik helemaal geen zin in heb. Germen is inmiddels erg ongeduldig en wil absoluut morgen naar huis. Helaas was er vandaag nog geen groen licht, dus we wachten nog even. Maar we mochten wel samen naar buiten (Niet te ver graag, en telefoonnummer achterlaten. Dat laatste lijkt me erg onlogisch, als er wat gebeurt kan het ziekenhuis dat niet zien, en zouden we toch echt zelf moeten bellen. De eis neem je mobiele telefoon mee zodat u ons in noodgevallen kunt bereiken lijkt me eigenlijk meer voor de hand liggen. Dat kwam blijkbaar niet bij de verpleegster op, die overigens erg aardig is en waar je wel mee kunt lachen.). Kortom, we berichten nader hoe het gaat met oud en nieuw. Germen wil er volgens mij gewoon bij zijn, wat ongeveer betekent regelrecht van Schiphol naar Diepenveen. Het wordt allemaal wat krapjes, maar wie weet... -
29 December 2016 - 08:53
Henriët:
Nou dit is wel een uitsmijter van jewelste van jullie verhaal. Heb je alles gedaan en gezien, kun je ook nog een ziekenhuis afvinken! Zegt Willem; let op de vinken. Of drie ziekenhuizen.
En Jolande krijgt een 10 voor het examen crisis-oplossen.
Hierbij een heleboel goede wensen voor een voorspoedige vlucht terug en een gezond en gelukkig 2017!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley