Donderdag 11 mei: Ca’ Mello (Po delta).

Ontbijt om half 9. Inpakken is snel gebeurd. Zullen we de spullen direct naar de auto brengen, of hier nog even laten staan? Dat eerste lijkt logischer, want we komen er toch vrijwel langs en dan is mevrouw maar van ons af. Ik kijk onze kamer nog eens goed rond. Hier is niets dat bij elkaar past, en het lijkt opzet. De kastenwand is helemaal bekleed met knaloranje doupion zijde. De plafondlamp is in een fel aquablauw geverfd, behalve het voetje. Op het plafond een cirkel in hetzelfde blauw, waar het witte voetje middenin goed tegen afsteekt. De bank van wit kunstleer, een stoeltje bekleed met een Paisley motiefje, een groot schilderij van een dame met een kind op haar rug, knap gemaakt, mogelijk is de dame Aziatisch, of misschien Indiaans. Alleen het kinderhoofdje is te zien en lijkt lichtbruin, maar ik kan me vergissen. Boven het bed een vreemd maaksel van 9 panelen, allemaal verschillend, drie ervan met relief, of er iets op vastgeplakt is. Dan nog een serene zwart-wit foto van een deel van het barok gepleisterde plafond en een vreemd medaljon, voor zover ik het zo snel kon zien mogelijk hindoeistisch. Een merkwaardige mix. De badkamer is rustiger, daar krijg je geen pijn aan je ogen. Maar wat zullen we er moeilijk over doen? We hebben prima geslapen, we krijgen een uitgebreid Italiaans ontbijt met veel zoetigheid, maar ook yoghurt (uiteraard met een smaakje), Parmezaanse kaas, Parmaham, Mortadella, geroosterd brood (je kunt niets anders met het brood van gisteren) en vers sinaasappelsap. Niets te klagen, vooral omdat ook de koffie prima is, en de thee voor mij eveneens.
We laden de bagage in de auto en lopen de stad weer in. Ik wil naar het oorspronkelijke gebouw van de universiteit, het Archigimnasio. Het is even zoeken, maar het lukt. Bologna heeft de oudste universiteit van Europa, maar het begon allemaal erg kleinschalig, met professoren die thuis les gaven. De officiële oprichting is gezet op 1088, maar dat is arbitrair. Het kwam wel leuk uit voor een feestje in 1888, 800 jaar later. Het eerste universiteitsgebouw is van 1567 of zoiets, dus aanzienlijk later, en huisvestte alle universitaire activiteiten van die tijd, tot vroeg 1800, toen de universiteit verplaatst werd naar de huidige locatie, in het westen van de stad. Wij gaan naar het oude gebouw, dat inderdaad erg de moeite waard is om te bekijken. Daarna nog een koffie en op zoek naar een winkel waar we een kam en een schaar kunnen kopen. Germen wil zijn haar geknipt. Dat lukt natuurlijk niet, dus bedenk ik dat dit wellicht gewoon in een grote supermarkt kan, ergens aan de rand van de stad.
Die parkeergarages in die oude steden zijn vaak gebouwd op de begane grond van een aantal gewone huizen. Veel muren kun je niet weghalen, dat geeft gedonder. Om er zo veel mogelijk auto’s in te proppen, moet je er je contactsleutel afgeven, dan spelen ze zo’n schuifspelletje tot je letterlijk geen been meer tussen de auto’s door kunt trekken. Wil je weg, dan moet je dat ruim van tevoren melden, dan spelen ze het spelletje opnieuw. We kijken toe hoe ons vieze afgetrapte ding wordt bevrijd, er moet een kapitaal aan blinkende bakken worden verplaatst, tot op straat.
We zien bij het verlaten van Bologna geen grote supermarkt, maar vinden er één vlak bij Ravenna. Alle boodschappen in één keer klaar. Dan onderweg een picknickplekje, waar gelijk ook maar geknipt wordt. De middag brengen we toerend door de Po delta door. We zien flamingo’s en bijeneters, maar het landschap is saai. De tweebaansweg zit verstopt met vrachtwagens, we kiezen voor wat smalle weggetjes. Uiteindelijk zie ik een bordje naar een Agroturismo met camping. Dat lukt, tent opgezet. Morgen zien we verder. Het hangt allemaal van het weer af. Hier is het vandaag grijs, maar niet koud. Morgen zou het volgens het weerbericht (van 3 dagen geleden) 24 oC moeten worden. We zullen het zien. Wat zon zou niet verkeerd zijn.