Dinsdag 16 mei: Korana.

Vandaag gaan we het park in, naar de watervallen kijken. Onze huisbaas raadt ons aan erg vroeg weg te gaan, vóór alle Zuid-Koreanen komen. We zijn om half 9 ter plekke, maar er zijn al een paar bussen met toeristen, inderdaad allemaal Aziaten. We kopen een kaartje en gaan aan de wandel. Het park is prachtig, het is allemaal goed aangelegd en goed aangegeven. We vinden eenvoudig onze weg. Toch niet zó slecht, die wegwijzers hier. Half bewolkt, af en toe wat zon, eindeloze watervallen, meren en meertjes, heel veel wilde planten. Maar het vogelbestand valt tegen. We varen met een bootje over het meer na een wandeling van ruim een uur. Het kostte even wat moeite om er op te komen, want het is inmiddels behoorlijk druk, allemaal Aziaten. Zou dit voor de Zuid-Koreanen zijn wat Staphorst is voor de Chinezen? Maar omdat we maar met z’n tweeën zijn en ze de groepen bij elkaar willen houden mogen wij nog met de boot mee. Een paar Australiërs hebben dezelfde mazzel, en ook nog een ander klein groepje van voor ons onbekende herkomst. Na die overtocht een lange wandeling, waar we ruim 2 uur over doen, langs meer meren en watervallen, stroompjes en versnellingen, allemaal even prachtig. Dan met de bus - een gratis pendelbus die heen en weer rijdt langs de hele vallei - terug naar de uitgang. We bemachtigen een kaart van het hele gebied en een late lunch, doen wat boodschappen en zoeken daarna een rustig plekje waar ik dit verslag schrijf en Germen op zoek gaat naar vogeltjes. We hebben inmiddels besloten nog een dagje te blijven en morgen een wandeling te doen waar minder toeristen lopen. Wie weet wat we allemaal nog tegen komen. Waarschijnlijk niet die beren, wolven en lynxen die hier moeten rondlopen. Die houden zich waarschijnlijk ergens hoog in de bergen schuil. Het park omvat niet alleen de meertjes maar ook nog een enorme lap onbedorven bossen en bergen. Wellicht met meer vogels dan we vandaag hebben gezien. En nog wat orchissen?
Noot vd redactie: al die meertjes zijn gescheiden door dammetjes, en die bestaan uit afgezette kalk (Calciumcarbonaat). De kalk komt uit de bodem. In snelstromend water zit meer zuurstof dan in stilstaand water, en in de aanwezigheid van zuurstof slaat er kalk neer uit het vrijwel verzadigde water. Waar een dam het laagst is en het water met de grootste snelheid en turbulentie uit een meertje stroomt, slaat zodoende extra veel kalk neer. De kalk hecht zich bovendien aan wiertjes en algjes die aan de bodem vast zitten, en ook deze levende wezentjes tieren het weligst in het woeligste, zuurstofrijkste water. Het laagste punt wordt dus hoger, tot er ergens anders een laagste punt blijkt te zijn. Door dit alles wordt de hele dam langzaam hoger.