Woensdag 17 mei: Korana.

Gisteravond bij het uitzoeken van de foto’s heb ik kans gezien mijn geheugenchip te verzieken. Ik was zo dom om mijn foto’s niet eerst over te hevelen naar mijn computer, maar ze rechtstreeks op de chip te bekijken. Dat ging al niet erg lekker, en toen ik er één van verwijderde werd de chip volledig onleesbaar. Alle foto’s weg. Boos, boos, boos, maar dat helpt weinig. We gaan vandaag eerst proberen een nieuwe chip te veroveren en gaan dan gewoon terug naar de meren.
Die nieuwe chip lukt niet. Het enige dat er te koop is zijn telefoonchips. Gewone camera’s zijn uit. Er blijft me weinig anders dan met de telefoon verder te gaan. We zullen zien, de kwaliteit zal er wel naar zijn.
We struinen vandaag over een voetpad over de bergen, opzij van het drukke dal met de meren. Het kostte even moeite om het pad te vinden, maar uiteindelijk ging het prima. Vrijwel nergens een wegwijzer. We kwamen de eerste anderhalf uur niemand tegen. Pas toen we op een breder pad uitkwamen werd het drukker. Dat bleek een stuk van de lange route te zijn van 18 km. Uiteindelijk, na een mooie maar wat vermoeiende wandeling, komen we weer bij de watervallen uit. We nemen nog wat foto’s om het verlies goed te maken, stappen op de boot, wandelen een stuk van gisteren in omgekeerde richting en nemen tenslotte de pendelbus naar uitgang 2 waar we vandaag zijn begonnen. Een welbestede dag met vooral ’s ochtends prachtig weer. Terug naar onze hotelkamer (nou ja, hotelkamer.. Het is een kamer met een goed bed en een badkamer op de gang. Ontbijt doen we niet aan, moet je zelf maar regelen. Doen we dus ook, op de oprit vlak bij de auto, maar dat schijnt allemaal prima te kunnen. Je moet voor 30 Euro ook niet te veel verwachten, De camping kostte 28, dus dit is 2 Euro duurder en we weten zeker dat we ’s nachts droog blijven. Verder slapen we in een gewoon bed, wat voor Germen wel erg prettig is af en toe). Ik zie een berichtje of we donderdag een conference call kunnen doen. Ja dat kan, maar graag laat in de middag, want morgen gaan we naar Hongarije. We spreken af om 5 uur ’s middags. Morgenochtend ga ik de stukken wel lezen.
Het eten is lekkerder dan gisteren in hetzelfde restaurant. De gril stond wat erg hoog, en dus was het gisteren op het randje van verbrand. We kiezen iets dat niet op de gril gaat, beter dus. Terug bij ons onderkomen loop ik in het pikkedonker met een knal tegen de deur. Mijn toch al zielige bril heeft nu ook nog een tweede zielige poot. Germen buigt hem weer recht nadat ik uitleg dat, als deze ook afbreekt, ik er altijd een elastiekje aan kan maken zodat hij op mijn neus blijft zitten. Niet nodig, het werkt even weer. In Hongarije toch maar op zoek naar een nieuw montuur, dit is wel erg kwetsbaar. De glazen kunnen wellicht gewoon overgezet worden en we blijven er een paar dagen.