3 juli: Onder stoom

Als je met de trein gaat, moet je consequent zijn. Dus gaan we met de trein. Dit keer zo’n ding dat gestookt wordt met kolen en grote wolken stoom uitblaast. Je hebt er nog massa’s van in Engeland. Een hele horde gepensioneerden heeft er een heerlijke tijdsbesteding aan.

We nemen eerst ons rode bonbonnetje om op het station te komen. Er wordt vandaag gefilmd, er is een heel terrein speciaal ingericht voor de crew. Wij parkeren iets verder op achter het station. Het stationnetje kon zo uit de vorige eeuw zijn gestapt. Germen koopt kaartjes, we stappen in een prachtig gerestaureerd voertuig. Het is vandaag voor het eerst weer in gebruik.

Het treintje doet wat hoort bij zijn leeftijd: rustig aan. Zeven mijl in een half uur, met een halte in Staverton. Alle tijd om rond te kijken. Ons rijtuig is bijzonder: aan de ene kant heeft het een soort uitzichtsalon met ramen in de rijrichting, aan het andere uiteinde zit een cabine van waaruit een machinist de locomotief kan besturen. Op lokale heen-en-weer lijntjes hoeft de loc niet telkens te worden gerangeerd om voorop te rijden. Op ons lijntje wordt wel gerangeerd, en de ‘control carriage’ volgt op de heenreis direct achter de loc. De filmpjes die Germen maakt, kunnen helaas niet met dit weblog mee.

In Totnes stappen we uit en nemen het wandelpad naar de stad. Er blijken er 2 te zijn, elk 0.5 mijl lang. Die 0.5 mijl blijkt aardig lang. Na een halve kilometer is het nog steeds 0.5 mijl. Germen begint te sjokken. Pijnlijke knie. Vervelend. We zoeken dus de eerste de beste pub en zijgen neer op een stoel. Daarna een pastry in een winkeltje gescoord. Rustig wandelen we terug naar het station. Nu langs de andere kant, met af en toe een bordje dat ons de goede kant op wijst. Dan houden de bordjes op. Oeps, we komen op een industrieterrein en weten het even niet meer. Een eigenheimer weet een kortere weg. We klimmen over een muurtje, duiken door het struikgewas en komen weer op het goede pad. Het blijkt nog niet de helft van de heenweg te zijn.

We skippen de boerderij met zeldzame rassen. Jammer van de uilen. Germen zou het wel mooi hebben gevonden. Maar ze komen nog even langs de trein om ze te showen. Een even rustige rit terug, nu met uitzicht naar achteren. Het duurt nu iets langer. We moeten onderweg wachten op de trein met de film crew. Zouden we er op staan? De knie gedraagt zich weer. En dus gaan we gewoon naar de otters en de vlinders, zoals we ons hadden voorgenomen. Nog even boodschappen doen in Buckfastleigh en dan terug naar huis.

In de email zitten de gegevens voor het inloggen op onze reiswebsite. Dat was 5 dagen lang niet gelukt door onze wijzigingen in email adressen, maar dank zij de vriendelijke hulp van de helpdesk zijn we weer online. Vandaar dus dat jullie nu een heleboel reisverslagen tegelijk krijgen. Veel leesplezier!