7 juli - In de kerk

08 juli: In de kerk

Vandaag telt onze agenda vier punten.

1.Dolce far niente.

Deze activiteit dateert van vóór onze jaartelling, zelfs van vóór de uitvinding van de Italiaanse taal. Onder allerlei verschillende termen deed men het, sorry: deed men niets. Wij kunnen het ook, al zetten we zelf onze koffie want we zijn van na de slavernij. We zetten niet alleen koffie maar ook klapstoeltjes in de zon, en genieten daarop van het buitenleven. Vooral hier in West Engeland is dat de juiste aanpak, want het weer verandert hier soms van uur tot uur.

2.Naar de kerk.

In het schone dorp Chagford staat de kerk van Sint Michaël. Het middeleeuwse gebouw heeft geen kerkelijke en ook geen wereldlijke functie, en het blijft alleen staan dankzij giften en vrijwilligerswerk. Nou kun je “liefdewerk en oud papier” associëren met buurtloterijen en bingo-avonden en andere verschijnselen van armoede, maar dat hoeft niet. Hier hebben ze elke week levende muziek, en ze laten spectaculair goede musici komen om de muziek tot leven te brengen. Vandaag een pianist en een fluitiste die samen de sterren van de hemel spelen. Allebei beroeps en virtuoos. We zitten zo stil mogelijk onze boterhammetjes te eten (dat hoort er bij) en luisteren. Simpele ‘zoete’ stukken, dan modernere, soms jazz-achtige muziek van componisten waar we nog nooit van gehoord hebben. De fluitiste heeft naast een gewone fluit een bas-dwarsfluit en een piccolo, en het klinkt fantastisch.

3.Een wereld-tuin bezoeken.

Weer een stukje met het autootje, nu over veel betere wegen hoewel we dwars door Dartmoor rijden. Ze zijn er wel, bredere wegen, ze lopen alleen bijna nooit onze kant op. De tuinen liggen op een helling. Dat kan ik uitleggen: alles ligt hier óf op een helling óf op een heuveltop óf in een dal. Heuveltoppen zijn van rotsblokken, dalen zijn smal en staan vol water (dat heet: rivier). Blijft over: precies. Onze tuin heeft de vorm van een wereldkaart, met Australië onderaan. Er loopt een slingerend pad doorheen, van werelddeel naar werelddeel, en in elk werelddeel staan planten uit dat werelddeel. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. We wandelen rustig van Europa naar Afrika naar Azië naar Australië-Nieuw Zeeland en dan naar Amerika, via de zuidpool. Niet alles is even netjes, want ze laten de planten uitbloeien en zaad zetten; dat verkopen ze of ze kweken er zelf nieuwe planten van. Bovendien vinden allerlei zoemers en kruipers het fijn.

4.Uit eten.

In ons dorp is een restaurant, daar hebben we een tafeltje gereserveerd. Om zes uur al, dat kon niet anders. We arriveren netjes op tijd en ontdekken dat het meer op een dorpsfeest lijkt. De hele goegemeente en hun hondjes zitten buiten aan tafels met of zonder parasol, en de zon schijnt warm en gezellig op dit alles, en op de kinderen die in de beek spelen (5 cm diep, 100 cm breed). Je moet in de rij staan voor bestellingen aan de bar binnen, en de rij strekt tot buiten de deur zodat je er nauwelijks in kan. We melden ons desalniettemin, krijgen binnen een saai tafeltje in het halfduister aangewezen, en staan dus al gauw weer buiten met twee koude glazen en een geplaatste bestelling voor een Italiaanse koude hap. Mussen hippen bedelend op de tafels, hondjes begroeten elkaar met opvallende verdraagzaamheid, en O wonder! Er is geen muziek uit luidsprekers. Onze naam wordt geroepen en we steken een hand op en krijgen ons eten voorgezet. We eten met smaak, beperken ons drankgebruik tot het reeds genoemde glas, en keren voldaan huiswaarts.