8 juli: Cornwall, here we come
Door: Germen en Jolande
Blijf op de hoogte en volg Germen en Jolande
09 Juli 2023 | Verenigd Koninkrijk, Carnbrea
Het nadeel van vakanties zoals deze is dat je steeds weer verkast, net als je een beetje gesettled bent. Het vogels voeren ’s ochtends. De herrie van de mussen bijna direct daarna. Dan de specht die alles weer weg jaagt en de voer silo voor zichzelf opeist. De twee eekhoorns die elke ochtend ook even een kijkje komen nemen. We weten welke stoelen lekker zitten, welke messen scherp zijn. We zijn gewend geraakt aan de ouderwetse stortbak van de wc, waarbij het water als een zondvloed naar beneden komt en daarbij een geluid maakt of het einde der wereld nadert. We hebben zelfs de broodrooster getemd en weten nu hoe we de perfecte toast kunnen maken. Kortom, we zijn thuisgeraakt. Maar nee, het is vakantie, en dus gaan we op zoek naar andere oorden. Inpakken en wegwezen. Om kwart over 10 zitten we in de auto. We laten het vuilnis voor wat het is. Dat mag de huiseigenaar uitzoeken. We hebben alles zo goed mogelijk gescheiden, maar het is ons volledig onduidelijk wat in welke grote vuilnisbak thuishoort.
Onze TomTom vertelt dat het minder dan twee uur duurt om op onze nieuwe bestemming aan te komen. En dus nemen we een ommetje naar Plymouth. Je moet lichtelijk gestoord zijn om op zaterdag naar een stad te willen waar je de weg niet kent. Ik heb dus mijn twijfels. Maar Germen vindt dat we het gewoon moeten proberen. We vinden een P[e-38]R en laten ons verder rijden met een bus. In Plymouth gaan we naar de haven. Germen kent de hele geschiedenis en wil het allemaal in het echt zien. We bezoeken het oorlogsmonument van de marine, lopen langs de kades en de verdedigingswerken en struinen langs de jachthaven. Daarmee hebben we het wel gezien. Winkels zijn winkels, daar gaan we onze tijd niet aan besteden. Op de terugweg zien we iemand die bezig is een muur te versieren. We maken een praatje met zijn maat. Nee, Plymouth is niet erg beschadigd in de tweede wereldoorlog, ondanks het feit dat het een oorlogshaven is. In de jaren zestig kwam er zo’n beroemde architect met een groots plan: brede boulevards en straten die allemaal haaks op elkaar staan als in een ruitjespatroon. Daar moesten veel oude huizen voor wijken. De meningen over het plan zijn in Plymouth nog steeds sterk verdeeld.
We snappen nu waarom de gezellige terrasjes en kroegjes allemaal aan de jachthaven liggen, een stuk dat niet door het modernisme is weggevaagd. Het water liet zich even niet verplaatsen. Met die geruststellende gedachte stappen we weer in de bus naar de parkeerplaats.
Volgens de route informatie zouden we om half 4 aan moeten komen. Het pakt anders uit. Er wordt gebouwd aan de snelweg. Al ruim van tevoren worden we gewaarschuwd dat we NIET de navigatie moeten volgens, maar op de A30 moeten blijven. De lokale wegen zijn niet geschikt voor doorgaand verkeer… Alsof we dat nog niet wisten. En we moeten toch die A30 hebben, want onze bestemming ligt daar vlak bij. Blijkbaar is alleen de verbouwing van de weg van belang. Het verkeer komt op de tweede plaats. Het is allemaal zo ongelofelijk knullig geregeld dat we over een stukje van nog geen 8 kilometer meer dan een uur doen. Stoplichten die met de hand bediend worden, nergens een omleiding waar je langs kan, het is stapvoets over een lange afstand. Als we naar onze geplande uitstapjes willen later deze week moeten we toch echt iets anders verzinnen dan die A30. En dat doen ongetwijfeld alle bewoners ook. (zucht)
Ons huisje blijkt aan een doorgaande weg te liggen en is er één in een blokje van 5. We kunnen buiten zitten achter het huis waar het rustiger is. Verder blijkt het allemaal prima op orde…. Tot om half één ’s nachts zonder enige aanleiding het brandalarm afgaat. Germen leent een schroevendraaier van de buurman die inmiddels ook op straat staat en demonteert die in de keuken. Ze zijn hetzelfde als die bij ons thuis. Stilte. Die de overloop is het anders. Een nieuwer model. Germen heeft de huiseigenaar aan de telefoon, maar die weet niet hoe dat ding er af moet. OK, we bellen je wel weer als het opnieuw gebeurt. Een paar minuten later gaat dat ding ook af. Er blijkt een simpel knopje te zijn voor demontage, dat Germen vindt voor we de huiseigenaar nog eens moeten bellen. Eindelijk rust.
-
09 Juli 2023 - 13:56
Henriet Ferguson:
We leven mee met de Britse realiteit, omleiding of gebrek aan omleiding, brandalarm in de nacht. Hier weeralarm, heftig onweer verwacht, twee festivals afgelast. Hopelijk vinden jullie ergens een leuk Public Footpath of zo, om diep in zo'n dalletje te duiken.
-
09 Juli 2023 - 13:58
Henriet Ferguson:
Ja hoor, derde festival ook afgelast. Nu zie je dus plaatjes van mensen die in de rij staan om er UIT te mogen....
-
09 Juli 2023 - 14:25
Hannes:
Apocalyptisch verhalen uit Wallonië, en dat komt hierheen. Boven mijn hoofd kleurt het geelgrijs, als een zeezieke olifant. Even het huis vergrendelen. Daar bij jullie een mottig beetje regen, nou spannend zeg.
-
09 Juli 2023 - 19:21
Germen En Jolande Postma-Schoemaker:
Tsja, het is allemaal een kwestie van timing: zorg dat je op het juiste moment op de juiste plaats bent. Ik ga mijzelf nu een klein glaasje inschenken en lekker achterover leunen. Er is niets om me zorgen over te maken want hebben hier geen tv. Wie er ook wint of verliest in Wimbledon, of de Tour de France van start gaat of niet, wie de Ashes wint dit keer, hoe goed of slecht Ben Stokes speelt: ons kan niets gebeuren.
Toch zijn we niet onverschillig. We leven zonder tv met jullie mee, en hopen dat het mag meevallen met de hagel en donder, dat de huizen niet wegwaaien en dat de dijken het niet begeven. Want dat zouden wij dan allemaal missen, net als de winter van '62-'63, toen de auto's over het IJsselmeer reden en ik in Californië zat.
-
09 Juli 2023 - 22:43
Imme:
Tja, die alarmen. Toen ik eens 8 weken in Cambridge zat in een appartement, ging het alarm af. Ik begreep er niets van. Even later de brandweer aan de deur. Toen hij het begreep, zei tegen de omstanders: "This gentleman has been cooking." Het was mijn carbonade.
-
10 Juli 2023 - 11:55
Hannes:
Waar je pas echt een chronische hartklepaandoening van krijgt zijn brandalarmen die vinden dat ze een vers batterijtje nodig hebben, in een vreemd huis. (in het kader van 'het kan altijd erger', een internationaal geliefd gezelschapsspel.)
Maar het weer is bij mij gelukkig overgewaaid, zonder vlagen of hagelbrokken of stortvloeden.
-
15 Juli 2023 - 13:22
Corry:
Hier ook storm gehad. Gelukkig net de dag ervoor de caravan onder dak gezet en dat bleek nodig want door de storm viel een flinke tak van een boom precies op de plek waar de caravan stond. Dat zou zeker een forse deuk in het dak van de caravan gemaakt hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
