Nou, vooruit dan maar.

Het wordt vroeg licht in deze tijd van het jaar, en sommige mensen hebben last van vakantiekriebels. Jolande niet, die heeft er iets op gevonden. Die staat zeer voorzichtig en stil op en gaat in de badkamer haar toilettas inpakken. Daarbij laat ze bijna niets vallen, want dat maakt lawaai. Dan trekt ze haar schoenen aan en loopt langs het bed, naar de deur, en de slaapkamer uit. Zo stil als ze kan, en dat is best stil, als je het met andere dingen vergelijkt. Ik doe net of ik slaap, anders is ze teleurgesteld. Als ik mijn ogen open doe zie ik de wekker. 0605.
Jolande loopt de trap af. Ze is er al jaren van overtuigd dat de slaapkamerdeur geluiddicht is. Beneden in de keuken gaat ze met haar gewone élan aan het werk met de citruspers en de besteklade. Ze rolt ook de groene kliko naar de straat; dat had ik gisteren moeten doen maar ze lag al in bed toen ik er aan dacht. Om half zeven sta ik ook maar op.
Om half acht is alles klaar voor vertrek, behalve dit reisverslagje. Jolande gaat nog even de courgetteplantjes uit hun potjes in de kas halen en in de tuin planten. Dan kunnen we weg, naar Son, waar mijn moeder ons om 11 uur verwacht. 210 km in 210 minuten, dat zal wel lukken.
Nu nog proberen of ik onze locatie voor vandaag kan vastprikken halverwege tussen Nieuw-Dordrecht en Rome. En de weg loopt tussen Keulen en Parijs, dat zongen wij héél vroeger al.