Rome

We zitten op ons eigen terras met een glas Prosecco: welkomsgeschenk van de eigenaren. Ons appartement bestaat uit een klein keukentje, een klein badkamertje waar ook nog een wasmachine in past, een romantische slaapkamer een enorm terras. We hebben dus een buitenwoonkamer. Inclusief van kleur verschietende ledverlichting onder een wat zielige palmplant, kaarsjes, één min of meer comfortabele stoel (waar Germen nu in zit) en een ligbed, en verder een verzameling houten stoelen met wat kussentjes.
We werden opgehaald door Fabrizio, want Roberto, de baas van het spul, was even met wat anders bezig. Vanaf de luchthaven naar ons appartement vertelde Fabrizio in min of meer verstaanbaar Engels van alles over dingen waar we langs kwamen. We reden via de Via Appia de stad binnen, we zagen een stukje van een klein amfitheater, een stukje muur, een stukje aquaduct, landerijen en opeens de stad. Ons appartement is onderdeel van het huis waar hij als kind is opgegroeid, dus leerden we dat hij daar onder het aquaduct altijd speelde, dat daar een supermarktje is, dat de kerk van de heilige Maria de Grote (nooit geweten dat er ook een kleine is) die de relikwieën van de kribbe van Jezus bevat, een andere kerk vlak bij met de relikwieën van het kruis, welke restaurants we het best kunnen gaan eten en hoe duur dan wel goedkoop ze zijn. En er is een hele goede in de buurt, maar erg duur. Als we echter zeggen dat we amici de Roberto e Fabrizio zijn krijgen we ongetwijfeld korting. We zijn in Rome, dat is duidelijk.
Het kostte wel wat moeite. Ik was vroeg op (dat is niets nieuws), bedacht nadat de laatste dingen waren ingepakt dat het eigenlijk wel een goed idee was om de courgettes en de komkommers nog maar even buiten te planten. Dan kunnen ze tijdens het bewolkte weer en de regen zich aanpassen. Dat gedaan, nog even wat extra uitleg gegeven aan de achterblijvers over water geven en zo, Germen zat intussen in de auto. De koffers ook. Omdat we vanaf Eindhoven vlogen was het prima om ook nog even bij moeder langs te gaan. We waren een half uur eerder dan gepland, dronken koffie op het terras in de zon, liepen een rondje door de tuin, en gingen weer ons weegs. Op de luchthaven was het eenvoudig. Koffer inchecken doe je zelf, en zonder wachtrijen. Boarding passes hadden we al. Tijd voor een broodje, daarna door de security. Alles liep op rolletjes. Tot we het vliegtuig in zouden moeten. Die was er namelijk niet. En niemand die daar ook maar enige uitleg over gaf. Uiteindelijk kwam het toestel meer dan een uur te laat binnen en hadden wij al een hele poos gestaan omdat er werd aangekondigd dat we gingen inchecken. Het zij zo. We kwamen ruim een half uur te laat in Rome aan (dus in Eindhoven: vliegtuig komt binnen, mensen er uit, nieuwe passagiers er in en wegwezen). En daar stond dus Fabrizio, met bordje met onze naam, en een paraplu (de bui stelde niet zoveel voor), en reden we met tekst en uitleg Rome binnen.
Intussen hebben we gewinkeld in het supermarktje. De noodzakelijke dingen, zoals bier en zo. Ontbijt wordt morgenochtend gebracht, daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. Maar voor de goede gezondheid hebben we maar een doosje aardbeien aangeschaft.
We gaan straks eten in één van de aanbevolen restaurants.