Oude stenen, erg veel, en niet erg toegankelijk.

Je kunt het die antieke Romeinen niet verwijten, die hebben destijds geduldig de ene steen op de andere gemetseld. Gebakken stenen, en ook blokken mergel, oftewel tufsteen. De bodem onder Rome bestaat uit mergel, net als onder Valkenburg, en mergel is zacht, dat kun je zagen en hakken. Pas na enige tijd in de buitenlucht wordt het hard, hard genoeg om er hoge torens van te bouwen als je de onderste laag steeds even de tijd geeft. Het waren overigens de Romeinen die in Zuid-Limburg aan die mergelgroeven begonnen. In Rome groeven ze gewoon recht omlaag, de stad kent nu grote holle ruimtes die ze katakomben zijn gaan noemen vanwege de toeristische waarde. Heel af en toe als het erg hard regent of zo, staat er opeens een cinquecentootje in. O ja, en marmer gebruikten ze ook, die oude Romeinen. Al zie je daar niet veel meer van. Als je al iets te zien krijgt, want dat is niet eenvoudig, zoals ik al suggereerde in de licht verwijtende titel van dit prozastuk.
Je kunt het de moderne Romeinen misschien ook wel niet verwijten; die worden geconfronteerd met een overstelpende belangstelling voor die oude stenen, en daar hadden hun verre voorouders geen rekening mee gehouden en de RK kerk al helemaal niet. Dus zijn de straten te smal en het zijn er te weinig en de oudste resten zitten achter hekken anders zou er al niets meer van over zijn. Die hekken, daar zitten toegangspoorten in, voor kijkers met kaartjes, en buiten elke toegangspoort is veel ruimte voor een erg lange rij aspirant-kijkers (zonder kaartjes dus).
Op woensdag konden we met gereserveerde kaartjes de musea van het Vaticaan in; gisteren konden we de Galleria Borghese niet in omdat we niet gereserveerd hadden. Vandaag mislukte het omdat we niet hadden gereserveerd en ook niet tot de wederkomst des Heren in de rij wilden staan. Maar je kunt het de moderne Romeinen niet verwijten: er zijn genoeg toeristen die hun zaakjes wel voor elkaar hebben. Of die wel spataderen, platvoeten, aambeien en een verbrande kop willen.
Dus vandaag slenterden we wat rond het Colosseum en de Fora Romana en zo - van buiten ook erg imposant. We stapten in de daklozenbus (daar kon je nog gewoon kaartjes voor kopen) en lieten ons met stralend mooi weer door die smalle en schaarse straten rijden. We stegen uit, en bezochten het Pantheon, dat nu volstrekt monotheïstisch van aard is maar wel gratis en zonder metaaldetectors. Daarna stegen we weer in. Bij de Trevi fontein deden we ditzelfde nogmaals, en tot onze verbazing konden we de fontein niet alleen horen ruisen: we konden hem ook zien, via zorgvuldig gekozen doorkijkjes. Als ze niet zo bont gekleed waren, zou je zeggen dat het er zwart zag van de mensen. Vroeger, zo stel ik terloops vast, was iedereen dus in zware rouw.
Op zo’n manier krijg je de dag wel stuk. Er moest op enig moment toch ook koffie zijn, er moest wat gegeten worden, die bus was toch betaald dus we begonnen een tweede rondje, er was bij het Circus Maximus een rozentuin met nieuwe rassen of zo, en we konden toch ook het aperitief-uur niet zomaar voorbij laten gaan. Dat deden we dan ook niet, en we deden het met name niet in Trastevere. In de zon, die keurig door de straat viel en ons treffend raakte op zijn nimmer-rustende kringloop. Proost, zon! Mille grazi, e molti fili maschi! Wanneer mag jij nou eens lekker gaan zitten met een glaasje van het één of ander?
Nou, hij zakte er tenslotte toch doorheen, die zon, dus voor ons avondmaal zochten we een ander terrasje op, dat nog steeds verwarmd en verlicht werd, tot wel halverwege het hoofdgerecht. Ik dronk er de hele voorraad MacAllan Single Malt op, gerijpt in tweedehands amontillado-vaten, dat was even duur als de taxi naar huis.
Ja, het werd weer een taxi. We waren de dag vol goede moed begonnen met het aanschaffen van kaartjes voor bus-tram-metro, maar na een kwartier of drie bij een halte was alles al diverse keren in beide richtingen voorbij gekomen en hadden we nog geen idee hoe het werkte. Life is too short for this kind of &@#%%#!!&$ nonsense.
Nu zitten we binnen, want buiten is het aardedonker en koud. Het internet werkt nauwlijks, dus ik componeer dit stuk eerst maar eens in Word. We zullen zien.
O, kijk, het lukt: de website werkt weer en de tekst is overgeheveld. Mooi zo. Nu de foto's nog. Alhoewel: er is nog helemaal niet gereageerd op de afgelopen dagen. Als ik nou eens lekker in bed kruip.....