Dinsdag 23 augustus: In het Noorden is het koeler

Echt waar. Ook als het heel warm is in het Noorden.

Dat betekent dat het in het Zuiden nog warmer is. Arm Zuiden! Hier vallen af en toe eikels uit de bomen, dat geeft een klap als ze een camper of een klaptafel raken, maar het doet geen pijn. In het Zuiden vallen de mussen dood van de daken, dat is vast veel erger.
Wij hebben niet de fut om op te staan dus we vallen niet. We zitten onder de luifel (vanwege die eikels) en wachten tot het beter wordt. Jolande is bij het krieken van de koffie naar het dorp gefietst, waar geen winkels bleken te zijn; toen is ze nog verder gefietst naar een volgend dorp, en daar heeft ze allerlei essentiële eerste levensbehoeften ingeslagen. Bier, bijvoorbeeld. Ja, dat dachten jullie al. Die koffie was klaar toen ze terugkwam en de barmsijs was gefotografeerd. Het Lac de Der, waar we aan kamperen, is een stuwlac, en je fietst dus, raar idee, omlaag als je er vandaag fietst. Dus moet je omhoog als je terug gaat. Met de wind tegen en de fietstas vol bier voor iemand anders. Haar waarde gaat koralen ver te boven!
Na de koffie en een ruime pauze wandelen we erg rustig naar het meer, waar een openbaar strand is vol vrolijk krijsende kinderen en zo. Honderd meter verderop is het echter heerlijk stil: het enige wat je hoort is het nijvere zoemen van de bloeddorstige insecten. Libellen jagen op muggen, die ons bloed willen drinken. Mieren klimmen in je kleren omdat je toevallig eventjes op hun woning bent gaan zitten. Vogels, o.a. weer de Alcedo atthis, fladderen van A naar B vanwege ondoorgrondelijke motieven. Als je zo’n ijsvogel van dichtbij bekijkt, ziet hij er zo venijnig en vastberaden uit dat je niet wilt geloven dat hij door angst wordt gedreven. Toch is dat zo; dat komt doordat er een tijd was dat de beter gesitueerde dames (hoezo koralen) een hoed wilden met blauwe veren. Dit historische feit heb ik zojuist zelf bedacht.
Er zwemt een piepklein donskuiken in een kreek, met een snaveltje dat me aan een Dodaars doet denken. Hij maakt geen geluid, en er is ook geen volwassen dodaars in de buurt. Ik denk niet dat het goed gaat met dit arme beestje, zo helemaal alleen en verdwaald.
Boterhammetjes, meer pauze, dan wandel ik solo nogmaals dezelfde kant op, want ik had geen mieren in mijn broek. Een Grote Keizerlibel blijft even stil in de lucht hangen, speciaal voor mij. Een familie zwanen zwemt voorbij met een snelheid die bij de temperatuur past. Waarom is één van de jongen wit en de rest niet? Adoptiekindje? Op een landtong gezeten zie ik iemand over het water fietsen. Door de telelens is nog juist te zien dat hij op een dam fietst die enkele cm boven het water uit steekt. Het ziet er cool uit, dus verleid ik mijn nijvere huisvrouw tot een fietstochtje. We rijden rond een klein stukje van het Lac, en zien dat het bijna windstil is: de enkele zeilbootjes vorderen ternauwernood. Een cornetto op het verste punt, dan weer naar de camper. Spelletje Puerto Rico. Ik durf het nauwelijks te vertellen.
We kijken op de telefoon naar het weerbericht. Morgen wordt het 35 graden, vandaag was het een magere 31. Overmorgen wordt het nog warmer. Dit is niet meer met het leven verenigbaar, in elk geval niet als dat ons vakantieleven is. Dat betekent de hele dag onder een boom zitten tot het overgaat. Is dat vakantie?
Op het toilet krijgt Jolande een geweldige ingeving: als we nu eens weg gaan? Het heetst van de dag in de auto, een plekje zoeken waar het wat koeler is, en bovendien al een stuk van de terugweg doen zodat het straks allemaal wat relaxter is? Het voorstel krijgt onmiddellijke bijval en Germen gaat op zoek naar een andere camping. Ik kijk intussen waar het morgen in elk geval iets dragelijker zal zijn. Hoger op en meer naar het noorden. De eerste ingeving is Vianden, in Luxemburg. Vraag me niet waarom, het kwam gewoon op. Ik ben er nooit geweest. Het schijnt er morgen 29 graden te worden, een aanzienlijk stuk beter dan de 35 die ons hier wordt voorspeld. Bovendien is er een camping aan de Our, wat goede herinneringen boven brengt. We zijn helemaal tevreden.
Er wordt een barbeque aangestoken, de zon schijnt in schuine stralen omlaag door het gebladerte en verlicht de rook.
Slapen met alles open behalve het gaas.