Woensdag 24 augustus. Op weg naar betere oorden.

Ik ben redelijk vroeg wakker. Tijd voor een douche (ik plak overal). Als ik verkwikt en schoongewassen terug kom is Germen zijn bed uit en al bezig in te pakken. Het is duidelijk tijd om op te krassen. Bij het vertrek haal ik nog even ons brood op (ze hebben hier alleen wit) en vraag om de niet gebruikte nacht terug te betalen. Dit is een camping waar alles van tevoren betaald moet worden. Er wordt even moeilijk gedaan, maar alras blijkt dat dit wel degelijk tot de mogelijkheden behoort. En zo vertrekken we, mooi op tijd, naar het noorden, op hoop van koelere tijden. Op ons verlanglijstje: shoppen bij een mega supermarkt voor een nieuwe afwaskwast en voor Franse kaasjes (enz) voor het komende gezamenlijke kampeerweekend in Voorst, en daarna lekker in een mooi gebied koffie drinken.
Het gaat dus niet extreem snel, onze vlucht naar het Noorden. Bij de LeClerc in St Didier kunnen we niet op het parkeerterrein: er worden ons twee grote parkeerterreinen aangeboden en boven beide ingangen staat hetzelfde: max doorrijhoogte 230 cm. En er staat een soort stalen voetbaldoel over de straat. We zetten de unit dus pontificaal tussen beide doorgangen neer. Dan die winkel in. Voor boodschappen doen heb je in Frankrijk geduld nodig. Eerst kost het de nodige tijd voor je gevonden hebt wat je nodig hebt. Het eindeloos geouwehoer van de klanten bij de kassa’s kost echter de meeste tijd. Maar we hebben waar we voor kwamen: kaasjes, wijn, een afwasborstel en de nodige andere nuttige zaken. We zijn ruim een uur verderop.
We vinden wat verderop een prachtig plekje van de weg af voor de koffie. Er is schaduw, er is vrijwel geen verkeer, er zijn vogeltjes en bijtjes en uiteraard koffie. Onze Fritsie zit weer zonder stroom en na wat zoeken ontdek ik het mankement. Het losse contactje wordt verholpen met wat duct tape en Fritsie gedraagt zich verder naar behoren. Wij blij. Maar voor de zekerheid scoren we in Luxemburg nog een nieuwe wegenatlas van de Benelux. Dan weten we zeker waar we heen gaan.
In Vianden komen we bij een camping vlak voor Fritsie vindt dat we er zijn. We rijden de oprit op en zien dat de camping een andere naam heeft. Dit was hem niet. Vinden we dat erg? Nee, het ligt aan de rivier, er lijkt nog enorm veel plek te zijn en het ziet er verder ook prima uit. Nog nieuw, met minder bomen, behalve bij de rivier, maar gezien de ruimte vinden we vast wel iets. We mogen zelf kiezen, er blijkt nog een plekje pal aan de rivier te zijn. Helemaal goed. We zetten het spul op en vinden dat we vandaag toch echt nog iets actiefs moeten doen. Dus lopen we naar het dorp (of is het een stadje?) en zakken op het eerste terras neer. Oef, het is warm. Na een koele lafenis toch nog maar verder. Er was een kabelbaan gesignaleerd die nader onderzoek verdient. Dat kasteel gaan we niet beklimmen, te warm vandaag. Vanuit de kabelbaan (lees skilift in de zomer) kunnen we het bouwwerk overigens prima zien. Er hangen rood-wit-rode vlaggen, precies als in Oostenrijk, alleen zonder sneeuw. En we hebben retourtjes gekocht voor de skilift, dat doen we in de Alpen ook anders.
Na dit spannende en vermoeiende avontuur is het tijd voor het volgende terrasje en daarna wat te eten. We vinden iets aan de Our, pal aan het water, waar de fonteinen regenbogen maken in de laagstaande zon. Het is mooi. De ober mist nog enige ervaring: hij komt terug om te vragen of er ijs in de whisky moet. Eén klont graag. Dan komt de man met een cognacglas waar zeker drie borrels Jameson in zitten plus een eenzaam en verdwaald klontje ijs. Kijk, dat zie ik nou graag. Ik giet er een beetje ijskoud water bij uit mijn andere vloeibare bestelling.
Het leven is goed. Het eten ook.