Donderdag 25 augustus: Voort naar Voorst.

We hadden al heel lang geleden afgesproken dat we het weekend op de natuurcamping "De Haverkamp" bij Voorst zouden doorbrengen. Germen had gereserveerd vanaf donderdag en het is donderdag. En dus gaan we naar Voorst. Er wachten ons familieleden en vrienden (maar de meesten komen op vrijdag).
We komen bij het ontbijt tot de ontdekking dat de electra van de camping niet heeft gewerkt. En dus ga ik daar niet voor betalen. Verder niets te klagen: we hebben een bedelende campingzwaan en het is heerlijk koel. Er is een buurman met een herdershond, die zo goed is afgericht (die hond) dat hij (de hond) al vóór Jolande opstaat volkomen geluidloos langs de oever van de rivier aan het spelen is met een apporteer-speelgoedje, zo'n miskleur tennisbal in een lap. Die zwaan, daar gromt hij (de hond) een beetje tegen: die komt erg dicht bij het terrein van zijn baas.
Een rustig ontbijt, even wat lozen, brood ophalen bij de receptie, en we zijn weg. Het is rond half tien, niet slecht voor de tijd van het jaar.
Fritsie heeft weer eens bijzondere ideeën over de meest logische route, maar we hebben een kaart en dus ben ik de baas en Fritsie kan roepen wat hij wil. De koffie wordt gedronken op een parkeerplaats langs de snelweg. Wat later vinden we een mooi plekje net van de snelweg af voor de lunch, en verderop vinden we dat het erg druk is in Nederland. Het valt onmiddellijk op, vanaf Maastricht is de snelweg druk in het kwadraat, maar nog net zonder files.
We arriveren in Voorst net na drieën. Willem en Henriëtte en Hannes zijn er al, hun caravans staan netjes tussen een rij bomen en hun auto’s staan op het parkeerterrein. Wij parkeren de unit ook netjes, drie Postma’s op een rijtje, twee kleine Kip-caravans en een onbescheiden camper. Boodschappen doen op de fiets (één keer raden wie dat doet), dit keer maar anderhalve kilometer ver. We eten gezamenlijk, met beetjes van alle huishoudens. Het wordt een prima maaltijd. Er zijn cryptogrammen die nog een oplossing behoeven, maar het is heet en de hersens malen langzaam. We zitten al wéér in de schaduw te wachten tot het over gaat. Morgen beter? Of is het gewoon het mooiste weer van de wereld? Misschien ligt het aan je plannen. Er liggen fietskaarten klaar, ik moet er nog even niet aan denken.