Noachje spelen op het Zuidereiland.
Door: Germen
Blijf op de hoogte en volg Germen en Jolande
25 November 2016 | Nieuw Zeeland, Nelson
We hadden al lelijke barsten in wegen en kades gezien toen we wegvoeren uit Wellington. Langs het korte stukje weg van Picton naar de camping van gisteren passeerden we een heleboel verzakkingen en andere schade, deels het gevolg van de aardschokken en deels van de stortregens die vervolgens ook nog over de streek werden uitgegoten. De baas (zaakwaarnemer voor het Ministry of Conservation) van de camping zal op mijn advies proberen om het nieuwe linoleum in zijn kantoorgebouw in een vrolijk patroontje te bestellen ter vervanging van het saaie regerings-grijs dat door hoog water is aangetast.
Vannacht en vandaag regende het min of meer continu, zodat we, voorzichtig rijdend, bijna niets van het landschap te zien kregen. De remmen van de unit werken goed, maar niet steeds op dezelfde manier. Ze dreigen af en toe te blokkeren zelfs als ik het rempedaal maar even aanraak, dus ik rem zo veel mogelijk op de motor. En we gaan over steile wegen, want tussen Picton en Nelson liggen hoge heuvels. De weg heet Charlotte Drive, en we slaan een zijweg in om koffie te gaan drinken op een rustig plekje. Het bleek de verkeerde zijweg te zijn, maar dat gaf niks. Toen we terug reden, was er een vogel aan het badderen in het water, en het bleek een Banded Rail te zijn. Een Dwarsgestreepte Ral. Klik: vogel onder de douche. Klik: afdrogen. Klik: klaar. De juiste zijweg leidde inderdaad naar een rustig plekje, maar de koffie werd binnen genuttigd.
We hopen alsmaar dat het achter de volgende heuvel beter weer zal zijn, en Jolande stelt voor om op een goed gekozen punt een eind recht tegen de wind in te gaan rijden, tot aan de kust: wie weet ontstaat de regen wel als de vochtige zeewind over de eerste heuvels probeert te klimmen. Na nogmaals een verkeerde zijweg vinden we de goeie, en ook nog drie lepelaars, die in de regen met hun zwarte snavels in de grauwe prut roeren. En Jolande krijgt gelijk! We passeren een camping in de motregen, maar als de unit haast met zijn voorwielen in de Tasmanbaai staat, schijnt de zon en is het droog! We gaan er even van genieten met een wandeling over het kiezeligste kiezelstrand dat ik ooit heb betreden: glad afgeronde stenen van 3 tot 40 cm doorsnee, zo veel je maar wilt. Het loopt lastig, maar daar krijg je het lekker warm van. We bekijken ook een afdakje met een gedenkbord: hier kwam ooit de eerste onderzeese kabel van NZ aan land, vanuit Australië, zodat men in slechts 4 dagen een bericht (een telegram) naar de UK kon sturen in plaats van een brief, die er met de mailboot 6 maanden over deed, in achttien-zoveel. Ik wijs U er op dat de lichtsnelheid 300.000 km/sec bedraagt, dat elektriciteit zich met de lichtsnelheid door een koperen kabel verplaatst, en dat de afstand van U tot ons tegenwoordig in 0,07 seconde kan worden overbrugd. Als U meer wilt weten over die vier dagen, moet U het zeggen, dan schrijf ik er morgen een ellendig saai technisch verhaal over.
Intussen lopen wij dus warm en wankel in de zon. En de wolken worden zelfs nog verder landinwaarts geblazen, zodat ook de camping baadt in de weldadige stralen van de, enfin, vul maar aan. Op de camping hebben ze een scharrelkip. Een Weka, de Westelijke ondersoort. De andere ondersoorten wonen verder naar het Westen behalve één, en die is erg zeldzaam en zit op het Noordereiland. Ornithologica, dé studierichting voor mensen die denken dat ze geen wiskunde kunnen (en geen grammatica). We hebben WIFI nodig omdat adres en telefoonnummer van Oom Maarten alleen in Waarbenjij.nu staan, en we moeten hem nog melden dat we morgen naar hem toe komen. De camping heeft WIFI, in de keuken. Ik achterhaal de gegevens en neem mijn mobieltje. Driemaal raden: geen bereik. Dus dan maar een e-mail. Mocht hij erg van ons schrikken, morgen, dan hebben we een medicijn bij ons, in een fles, op basis van jeneverbessen en alcohol, maar helaas niet uit Schiedam of dergelijke.
Met die prachtige zon en die mooie heuvels en een verbrand gezicht (dat gaat snel hier in de novemberzon) zouden we bijna vergeten dat Corry vandaag jarig is, want dat is ze altijd als het stormt, regent, hagelt of andersoortig herfstweer is. En daar hebben wij hééélemaal geen last van. Gefeliciteerd grote (schoon)zus!
Vannacht en vandaag regende het min of meer continu, zodat we, voorzichtig rijdend, bijna niets van het landschap te zien kregen. De remmen van de unit werken goed, maar niet steeds op dezelfde manier. Ze dreigen af en toe te blokkeren zelfs als ik het rempedaal maar even aanraak, dus ik rem zo veel mogelijk op de motor. En we gaan over steile wegen, want tussen Picton en Nelson liggen hoge heuvels. De weg heet Charlotte Drive, en we slaan een zijweg in om koffie te gaan drinken op een rustig plekje. Het bleek de verkeerde zijweg te zijn, maar dat gaf niks. Toen we terug reden, was er een vogel aan het badderen in het water, en het bleek een Banded Rail te zijn. Een Dwarsgestreepte Ral. Klik: vogel onder de douche. Klik: afdrogen. Klik: klaar. De juiste zijweg leidde inderdaad naar een rustig plekje, maar de koffie werd binnen genuttigd.
We hopen alsmaar dat het achter de volgende heuvel beter weer zal zijn, en Jolande stelt voor om op een goed gekozen punt een eind recht tegen de wind in te gaan rijden, tot aan de kust: wie weet ontstaat de regen wel als de vochtige zeewind over de eerste heuvels probeert te klimmen. Na nogmaals een verkeerde zijweg vinden we de goeie, en ook nog drie lepelaars, die in de regen met hun zwarte snavels in de grauwe prut roeren. En Jolande krijgt gelijk! We passeren een camping in de motregen, maar als de unit haast met zijn voorwielen in de Tasmanbaai staat, schijnt de zon en is het droog! We gaan er even van genieten met een wandeling over het kiezeligste kiezelstrand dat ik ooit heb betreden: glad afgeronde stenen van 3 tot 40 cm doorsnee, zo veel je maar wilt. Het loopt lastig, maar daar krijg je het lekker warm van. We bekijken ook een afdakje met een gedenkbord: hier kwam ooit de eerste onderzeese kabel van NZ aan land, vanuit Australië, zodat men in slechts 4 dagen een bericht (een telegram) naar de UK kon sturen in plaats van een brief, die er met de mailboot 6 maanden over deed, in achttien-zoveel. Ik wijs U er op dat de lichtsnelheid 300.000 km/sec bedraagt, dat elektriciteit zich met de lichtsnelheid door een koperen kabel verplaatst, en dat de afstand van U tot ons tegenwoordig in 0,07 seconde kan worden overbrugd. Als U meer wilt weten over die vier dagen, moet U het zeggen, dan schrijf ik er morgen een ellendig saai technisch verhaal over.
Intussen lopen wij dus warm en wankel in de zon. En de wolken worden zelfs nog verder landinwaarts geblazen, zodat ook de camping baadt in de weldadige stralen van de, enfin, vul maar aan. Op de camping hebben ze een scharrelkip. Een Weka, de Westelijke ondersoort. De andere ondersoorten wonen verder naar het Westen behalve één, en die is erg zeldzaam en zit op het Noordereiland. Ornithologica, dé studierichting voor mensen die denken dat ze geen wiskunde kunnen (en geen grammatica). We hebben WIFI nodig omdat adres en telefoonnummer van Oom Maarten alleen in Waarbenjij.nu staan, en we moeten hem nog melden dat we morgen naar hem toe komen. De camping heeft WIFI, in de keuken. Ik achterhaal de gegevens en neem mijn mobieltje. Driemaal raden: geen bereik. Dus dan maar een e-mail. Mocht hij erg van ons schrikken, morgen, dan hebben we een medicijn bij ons, in een fles, op basis van jeneverbessen en alcohol, maar helaas niet uit Schiedam of dergelijke.
Met die prachtige zon en die mooie heuvels en een verbrand gezicht (dat gaat snel hier in de novemberzon) zouden we bijna vergeten dat Corry vandaag jarig is, want dat is ze altijd als het stormt, regent, hagelt of andersoortig herfstweer is. En daar hebben wij hééélemaal geen last van. Gefeliciteerd grote (schoon)zus!
-
25 November 2016 - 21:55
Corry:
Ik vind het knap dat jullie aan mijn verjaardag hebben gedacht. Ik zelf heb in de vakantie weinig benul van data. We waren eens op vakantie en toen was Henri jarig. Had ik niet aan gedacht. En Henri meldde terloops tijdens het ontbijt: "het is een bijzondere dag vandaag" . Ik zei : "hoezo, we zijn op vakantie, wat is er bijzonder". Henri begon te lachen en toen drong het pas tot me door dat hij jarig was. Sindsdien neem ik niemand meer iets kwalijk, zeker niet, als die persoon op vakantie is.
Jullie hebben intussen wel de nodige foto's van exotische volgens. Wel heel mooi, maar ik kan het niet allemaal onthouden. Hopelijk blijven de weergoden jullie goed gezind. Geniet ervan
L -
26 November 2016 - 10:59
Aad:
Oom Maarten +64 3 544 6151 T Janny +64 21 141 0322
31 Sutton Street
Richmond 7020
Jullie hebben wel pech met het weer als ik dat zo lees.
Toen wij 5 maanden geleden langs dezelfde dreven reden was het glorieus weer.
En ook de rest van ons verblijf, was, hoewel winter, er een met fantastisch weer.
Een dagje regen bij onze Oom, maar anders fietsweer of note!
Je kan bij onze Oom Maarten nog veel nuttig huishoudelijke tips opdoen om het leven praktischer te veraangenamen. (Het was ophangen en drogen is tot een kunst verheven)
Veel groeten aan hem van een liefhebbende neef. -
26 November 2016 - 11:01
Aad:
Ik zie dat jullie een luxe self contained camper hebben. Da's al wat beter dan onze Juicy die jullie ondertussen al vele malen gezien hebben. -
26 November 2016 - 12:32
Henriët In Son:
Noach heeft ondertussen een zeer fraaie baard ontwikkeld, passend bij zijn rijdende ark. Staat je goed broer. Mocht je dieren aan boord nemen, dan alleen per paar.
Alles wel hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
