Zaterdag 13 mei: Belvedere.

We worden om kwart over negen wakker, te laat om te vetrekken naar Kroatië. Dat gaan we allemaal niet halen. Ik vind het wel prima, we hebben de laatste dagen veel in de auto gezeten, en ik zit hier wel even best. De zon schijnt weer prachtig aan een stralend blauwe lucht, na de drie regendruppels gisteravond, en nog eens drie vannacht. Het stelde allemaal niets voor. We ontbijten heerlijk in de zon en vinden dat er maar eens gefietst moet worden. We hebben die dingen toch niet voor niets meegenomen, en hier is het vlak, dus prima fietsland. Gisteren zijn we door Aquileia gekomen, en zagen uit onze ooghoek een aantal Romeinse ruïnes. Het is zo’n 5 km fietsen, eenvoudig te doen dus. Banden opgepompt en wegwezen. Ik heb inmiddels de supermarkt van de camping bekeken en geconstateerd dat we duidelijk buiten het seizoen zitten. Er is geen vers spul behalve wat vleeswaren. Verder pasta e.d., maar dat hebben we wel. Ik koop alleen toiletpapier, ook handig. De rest moet maar onderweg. We fietsen op ons dooie akkertje tussen groene velden naar Aquileia, bekijken de oude resten van een Romeinse haven, fietsen langs het forum romanum (een serie weer overeind gezette pilaren), lunchen met een lekker broodje vlak bij de Basilica. Dan ook nog maar even naar de Basilica, want op het informatiebord staat dat er mozaïeken zijn uit de 4e eeuw. Die bewonderen we. Heel bijzonder, de hele kerkvloer was er ooit mee bedekt. Nu mag je over glazen vlonders lopen, die je een mooi beeld geven van de vloer er onder. Die is op allerlei plaatsen verzakt, en er is ongetwijfeld veel restauratiewerk gedaan. De mozaïeken zijn prachtig. Midden door de kerk is een loper gelegd over de vloer. De kerkklokken beginnen te beieren. Iemand zegt dat we nog 10 minuten hebben. Het lijkt me toe dat er een huwelijk gesloten gaat worden, en het bruidspaar over die loper op de oude vloer mag lopen naar het altaar, dat op een marmeren podium staat. We wachten er niet op en gaan op zoek naar een winkel. Die blijkt pas om half 4 open te gaan, het is nu half drie. Gaan we ook niet op wachten. Terug naar de camping. Ik heb er nog niet genoeg van en fiets nog een eind door. Germen gaat vogeltjes kijken en proberen die vreemde toeteraars te vinden. Ik zie een kwak overvliegen, een meeuw op een nest, een aantal wijnboerderijen waar de weg niet verder gaat en ik dus moet omkeren. Ik maak een foto van een eilandje in de verte, met een kerk erop. Met de verrekijker kan ik zien dat er ook huizen omheen staan. Het eilandje is dus bewoond. Je kunt er alleen per boot komen, zo’n kwartiertje varen vanaf Grado zou ik zo inschatten. Nog even verder langs de weg zie ik een leuk uitziende Trattoria. Misschien iets voor vanavond?
Terug op de camping gaan we eerst maar eens boodschappen doen in Grado. Dat blijkt eenvoudiger gezegd dan gedaan, want het kost de nodige moeite om een supermarkt te vinden. Uiteindelijk lukt het, maar je kunt er niet parkeren. Germen zet me af en rijdt rondjes terwijl ik de boodschappen doe. Vlees is geen optie, we hebben niet genoeg koelopslag. Ik heb nog wat eieren, we zien wel.
Op de camping kan ik onze koelelementen kwijt bij het restaurant, waar ik ze morgen weer ga ophalen. Dan naar de Trattoria. Het blijkt er al erg druk te zijn, ondanks dat het pas 8 uur is. Bijna alle auto’s zijn van Italianen, dat is een goed teken. Het eten blijkt uitstekend te zijn. Terug op de camping zijn onze tuterende vogels weer helemaal terug. Germen probeert op mijn telefoon te vinden wat het zijn. En Miepie heeft de geest gegeven, ze wil niet meer opstarten. Dat wordt feest, geen navigatie in de auto. We gaan ouderwets alleen nog maar op de kaart verder. Lukt vast wel, al gaan we nu naar streken waar we van de lokale taal geen woord kunnen lezen of verstaan. Vroeg op morgen, we hebben een lange rit voor de boeg.
Noot vd redactie: Dwergooruil, Otus scops. Toet!......Tuut!.....Toet!.....