De bergen in

Ons huisje is geweldig. We hebben een zee van ruimte, 2 douches, een bad, 2 wc's, 2 bidets, een keuken boordevol spullen waarmee je een hele Italiaanse familie aan tafel kunt hebben, een uitzicht om te smullen. Maar... er is altijd een maar. Er is geen wifi, de tv heeft alleen Italiaanse zenders en de bedden lijken wel van beton. Het wordt dus een rustige avond, met spelletjes, en iedereen moet maar even wachten op onze reisverslagen. Aan boord was ook geen wifi. In die uurtjes dat ik niet kon slapen, omdat ik nog aan dat harde bed moet wennen, bedacht ik dat ik ook een hotspot kan gaan maken met mijn telefoon. Dan kan mijn computertje via die spot alsnog op het internet, met een wat groter scherm dan mijn telefoontje. Ik vond om half acht dat ik wel lang genoeg in bed had gelegen. Buiten scheen de zon. Een pan thee (theepot ontbreekt, maar dat hebben we vaker meegemaakt. Een steelpannetje met een deksel en een grote handdoek werkt ook), een lekker ontbijtje, en dan maar eens proberen of het lukt. Ik ben net geen digibeet, maar veel scheelt het niet. Gelukkig blijkt het allemaal bijzonder eenvoudig en lukt het me om op het internet te komen. Daarna uitdaging nummer twee: koffie zetten met zo'n pruttelapparaat. De koffie die in ons huisje aanwezig is blijkt geschikt, en er ontstaat warempel drinkbare koffie. Mijn dag kan niet meer stuk. Germen komt inmiddels ook op gang, we zitten buiten, lezen wat, luieren wat, ik begin aan een kleurplaat waarvoor ik het nodige heb meegezeuld, kortom, we houden vakantie.

Dan toch maar eens op stap. Germen heeft een plekje ontdekt dat goed zou zijn voor vogels kijken. Ik wil rozemarijn en tijm, wat ik gisteren in overvloed heb zien groeien, maar verzuimd heb om te plukken. Boven op de berg blijkt het koud te zijn. Ik sta te rillen in mijn t-shirtje en korte broek. Het blijkt dat we op 1200 meter zijn. Even onder de top ligt het kapelletje van Madonna della Neva, onze lieve vrouwe in de sneeuw. Het kapelletje is van 1993, geschonken door de Lions Club van Tempio. Maar wel opgetrokken uit het plaatselijke graniet, net als ons huisje. Een eeuwenoude bouwtechniek die nog steeds wordt gebruikt in Tempio. Ook bij de Madonna is het koud en het waait. Nog maar een stukje naar beneden dus, waar we een plekje in de zon vinden en redelijk uit de wind. Geen vogel te zien, en ook geen keukenkruiden. We moeten het doen met een groot aantal vlinders op geel bloeiende bloemen, en met onze meegebrachte picknick. Germen fotografeert vlinders als alternatief en we kopen kruiden in de winkel. De doppinda's die we ook aanschaften bleken vol met maden te zitten. Ze zijn afgevoerd. De goede pinda's smaakten prima, maar daar waren er net iets te weinig van. En je wilt niet s'nachts met je blote voeten op een wurm stappen.

Ik heb een oventje ontdekt en ga wat lekkers maken: Italiaanse aardappeltjes uit de oven.