5 juni 2025 (dag 14): de meren van Bolmsö

5 juni 2025 (dag 14): naar de meren bij Bolmsö.

Na de koffie eerst een paar boodschappen. Die moeten in de koelkast, daarna gaan we nadenken over een zinvolle besteding van de rest van deze dag. Als we nou eens naar een mooi stukje natuur gaan, en dan verder nadenken? Goed plan.

Op zoek naar een mooi stukje van Zweden valt ons oog op een waterrijk gebied aan de rand van onze lokale kaart. Deze kaart is op bescheiden schaal, hooguit 70 cm lang en breed, dus het oog is gemakkelijk binnen bereik. We gooien de relevante outillage op de achterbank en vertrekken. Ik weet een kortere weg en rijd radicaal verkeerd, terwijl Tommie alsmaar zachtjes suggereert dat ik moet proberen om te draaien. Dat doe ik tenslotte ook, nadat Jolande me op Tommie’s schermpje laat zien hoe ik NO ben gevorderd in plaats van ZO. Mijn kortere weg bestaat niet: er loopt een rivier dwars op mijn denkbeeld. Ach, de diesel is hier goedkoper dan in Nederland, dus niet getreurd.

Het waterrijke gebied bestaat wel, we stoppen rond lunchtijd aan de oever van een behoorlijk groot meer. De Friezen zouden jaloers worden. Ver weg is de overkant, en je moet er naar toe langs een dikke staalkabel die onder water loopt. Daar hebben ze een hulpmiddel voor bedacht: een ding dat zich langs de kabel voortbeweegt terwijl het toch boven water blijft; je mag op de rug van dit apparaat meereizen.

Aan de overkant, naast een klein jachthaventje, nuttigen we een deel van de relevante outillage. Met een ander onderdeel schiet ik een dame die met een duikbril op in het haventje drijft. We werken ons plan nader uit, zoals we ons hebben voorgenomen. Niet nog eens met die kabel, liever gewoon over de weg. Weliswaar verdwijnen we dan over de rand van de kaart, maar dat is niet gevaarlijk. De kaart is nog geen millimeter dik, dus er van af vallen kan geen kwaad. En volgens Goegel Aarde komen we vanzelf in Skeen, en daar loopt Highway 25. Nee, niet Sneek: Skeen.

Aldus handelend vinden we (dwz Jolande) rustige wegen door mooie natuur, zonovergoten, en thuis hebben we nog wel een versnapering in de koelkast. Proost.

Na het eten – ik hoef niemand te vertellen dat het weer uitstekend smaakt – gaan we net als gisteren stapvoets op zoek naar elanden. Ditmaal geen succes. Geeft niks. Welterusten!