6 juni 2025 (dag 15) en andere verhalen

6 juni 2025 (dag 15): van regen en andere verhalen

O, nee, sorry: over het weer zouden we het niet hebben. Opnieuw.

6 juni 2025 (dag 15): andere verhalen

We doen het rustig aan, er is niets dat ons naar buiten roept. Als ik net terugkom van een persoonlijke bezigheid arriveert John. Ditmaal heeft hij geen tijd voor kennismaken en koffie, hij moet aan het werk want er komt vandaag familie over. Maar hij wil ons laten weten dat er tegenover het huis van zijn buurman een nest spechten zit, en die wil ik vast en zeker wel graag fotograferen. Natuurlijk, fijn, dank je wel! Waar precies? Ik krijg een beschrijving en ik kijk naar een foto op John’s telefoon. Tegenover deze twee brievenbussen, in een boom, twee en een halve meter boven het maaiveld. Het laatste huis rechts. Ik vraag niet ‘het laatste huis van wat?’, want het gaat ongetwijfeld om ons dorpje Kappeled. Nee, ik vraag hoe ver het ongeveer is. Een kilometer of vijf.

Onder alleszins redelijke omstandigheden rijden we in de aangegeven richting (oost), tot we de brievenbussen herkennen. Ik stop iets verderop om geen argwaan te wekken. Heel stiekem stellen Jolende en ik ons op. Ja, daar staat een boom, met een gat er in. Wat hoger dan ik verwachtte, maar het is duidelijk de toegang tot een bewoond nest. We wachten geduldig. Er vliegt een specht over ons heen, pijlsnel en in rechte lijn, zoals spechten dat doen. Spechten zijn aanpakkers. Geen getreuzel: gáán. Achter ons strijkt hij (m/v) neer en grijpt zich vast aan een paal van een hek. Ook heel typerend. Hap, snap, insecten vangen voor de kuikens en weer wegwezen, in rechte lijn retour.

Dit herhaalt zich enkele malen, en we zien dat er twee vogels in het spel zijn. Maar het goed zichtbare gat in de boom, iets te hoog, wordt niet bezocht. Jolande kijkt niet steeds even door een zoeker, en ze ziet meer dan ik. De spechten bezoeken een lagere plek in de boom. Een jong boompje blokkeert het zicht. Dan landt er een specht op een andere, naastgelegen boom, en ik fotografeer hem (m/v). De foto is scherp, dus ik heb niets meer te verliezen, en dus struin ik het bos in en stel me dichter bij de nest-boom op, half verscholen achter een dode boom waarop ik mijn lens kan laten rusten. Sommige dingen zijn goed geregeld, in Zweden. Nu heb ik de boom in het vizier vanuit een richting die haaks staat op de vorige. En zie: er is een tweede gat.

Maak het verhaaltje zelf af en kleur de plaatjes.

Na de lunch bezoeken we de camping zodat ik twee van de foto’s aan John kan doorseinen. Daar heb ik zijn mobiele nummer voor nodig en dat staat niet op de website van de camping. De familie is er intussen, en het is gezellig. We horen dat de Chinees in Smålandsstenar goed is. We nemen afscheid alsof we oude vrienden zijn, en wensen John en Jolanda veel plezier en succes in het komende seizoen, dat hun laatste zal zijn als campinghouders. Met onze jassen over ons hoofd haasten we ons weer naar de auto.

De Chinees is inderdaad niet slecht, ook al smaakt het allemaal anders dan bij ons. Ieder land heeft z’n eigen Chinese keuken-traditie. Terug naar huis, waar we al begonnen zijn met inpakken. Vanavond nog één elanden-safari.

Eindrapport van de vakantie: elanden = 1, vossen = 4, reeën = heel wat, hazen = gaat wel. Niets geraakt.