Dag 17: Wie wat bewaard heeft wat

8 juni (dag 17): Wie wat bewaart heeft wat

Onze vriendelijke Deense gastheer en gastvrouw leveren een bijzonder goed ontbijt met allerlei Deense specialiteiten. Een goed begin en half werk en zo. Opgeruimd, goed gemutst, de auto gehaald, spul erin, het is allemaal klaar voor je het weet. Het miezert een beetje. Mooi weer om naar huis te gaan, dachten we.

Het Deense landschap is vrijwel verlaten. De miezer is behoorlijk uitgegroeid en volwassen geworden. Je wilt je hond nog niet uitlaten. Dan komt ons een stoet auto’s tegemoet. De pont is aangekomen. Als we op de kade staan is hij net weer weg. Het is 3 minuten over negen. Zou het een half uur dienst zijn? Of een uurdienst omdat het zondagochtend is? Of misschien nog erger? Er is nergens informatie te vinden. Het haventerrein is leeg. Het havengebouwtje staat er vervallen bij. Na 10 minuten parkeert er een auto in een baan naast ons. Verder niets, behalve de regen. Het voorspelt niet veel goeds. Maar we zijn hier nu eenmaal. Germen gaat naar buiten om gevleugelde vrienden te scoren, maar vlucht al snel weer naar binnen. De thermometer staat op 12 graden, de barometer op lager dan dat.

Om even voor half tien gloort er hoop. Er komt een schip binnen dat verdacht veel op een veerpont lijkt. En warempel, in de boeg gaan deuren open, zoals dat hoort bij een pont die aangekomen is. Maar er komt niets uit, geen auto, geen passagiers. Zondagochtend zeker. Dan komt er een mannetje in een geel hesje met een vuilniszak van het schip af. Even later nog een mannetje met een geel hesje. Ze staan als stoere zeebonken in de regen op de kade. Ze lopen wat heen en weer. Een paar verdwaalde wandelaars onder een paraplu inspecteren het vervallen havengebouwtje. Verder niets.

Eindelijk, om vijf voor 10 gebeurt er wat. Er gaan slagbomen open en de eerste rij auto’s mag aan boord. Weliswaar stonden wij er als eerste, maar dat is blijkbaar irrelevant. Alles kan gemakkelijk mee en een paar minuten later is de kade weer leeg, op de regen en het vervallen havengebouwtje na. Niemand heeft behoefte aan het zonnedek vandaag, iedereen blijft binnen. Germen haalt cappuccino waar het lepeltje rechtop in blijft staan, zoals in goede erwtensoep die we nog in de vriezer hebben. De overkant is nauwelijks te zien, zelfs niet als we al dicht bij zijn. Even mistig als dikke erwtensoep.

Eenmaal van boord is het allemaal niet verbeterd. We koersen af op Plensburg, komen langs het plaatsje Leck en ontdekken nog meer passende plasnamen. Intussen begint de cappuccino te werken. We haasten ons een benzinestation binnen voor er nog meer nattigheid optreedt. Gelijk maar een broodje kopen, dat picknicken wordt vandaag niet.

Hamburg: de thermometer staat nog steeds op 12 graden, over de barometer hebben we het maar niet meer. Maar het verkeer loopt vlotjes door. Er is wat voor te zeggen om op zondag te reizen als een normaal mens bij de kachel wil zitten. Vlak voor Bremen breekt opeens de zon door. De files ook. En dus worden we omgeleid. Als we weer op koers zitten doen de wolken dat ook. En zo dobberen we verder.

Thuis vluchten we naar binnen. We pakken wel uit als de zondvloed is opgedroogd. Buiten is het nog steeds 12 graden. Binnen is het warm, Joop en Rita hebben wijn en whisky en hapjes, poes wil op schoot. We eten snert vanavond.