31 mei (dag 9): Verkassen

31 mei 2025 (dag 9): Verkassen

Pizza eten in Zweden is een aparte ervaring. Elk dorp dat zichzelf respecteert heeft een pizzeria. Maar die van ons was wel op z’n Zweeds. Hoofdingrediënten voor de meeste soorten waren spek, champignons en uien, met nog wat tomaat en kaas. De rest was variaties op dat thema. Verder kregen we koolsla bij de pizza. Blijkbaar voor de vitamientjes. Het was vol in het restaurant, en er stond een wachtrij bij de afhaal. De Zweedse variant van “Kook jij of haal ik even Chinees?” En duur was het bepaald niet. Elk een pizza, en Germen een biertje, koste minder dan 30 Euro omgerekend.

Vandaag gaan we naar ons volgende adres. Nu de bossen in plaats van het meer, hoewel je hier nergens ver van een meer zit. Wel eerst even het huisje poetsen. Dat is hier niet standaard inbegrepen bij de huur. En voor 100 Euro gaan wij gewoon even poetsen. Ons huisje is zo klein dat het in ruim een half uur helemaal klaar is, inclusief het dweilen van de vloer. Geen slecht uurtarief. En om kwart over tien zijn we helemaal startklaar. Het is maar 140 km naar ons volgende huisje, dus alle tijd van de wereld.

Danska Fallen is onze tussen-stopplaats. Een waterval zich die zo’n 30 m naar beneden stort met een heleboel verschillende stromen. Mooie wandeling er naar toe. Er zijn twee routes, kort en lang. Bij de lange staan op het bordje twee wandelaars met rugzakken afgebeeld, bij de korte staat niets. We nemen de korte. De weg is breed maar steil. Zou de langere weg minder klimmen? Hmm. Hij blijkt voor de meer ervaren wandelaars, het pad huppelt over rotsen, trappetjes, boomwortels, door blub, en over bruggetjes waar de blub al te diep en te nat is. Maar wel mooi. Het pad blijft dicht bij de rivier en we zien daardoor nog wat mooie stroomversnellingen. Het pad kruist andere paden, die allemaal op elkaar lijken. We hebben nog even onze telefoontjes nodig om de auto terug te vinden.

Het is later geworden dan we dachten. Tijd voor de picknick, gewoon op een parkeerplaats aan de straat. Verkeer is er nauwelijks en hier is zon. En dan verder, langs kleine weggetjes. Eindeloos bos, af en toe een meertje, piepkleine dorpjes. Prachtige route. Het laatste stukje gaat over de grote weg.

We vinden ons huisje in Kappeled zonder problemen. Ons huisje heet Kappeled 16. Er zijn in dit dorp dus tenminste 16 huisjes. De sleutel is waar hij hoort te zijn. De zon schijnt op het terras. Uitpakken. En dan de verrassing. Dit is groot. Het is zelfs enorm. Het blijkt een 8-persoons huisje te zijn. Na wat zoeken ontdekken we 4 slaapkamers. Er is zelfs een sauna. Eerder klaagde ik over een minuscuul keukentje. Nu hebben we 4 inductiepitten, maar wel met pannen berekend op een groot huishouden. Dit is weer een andere uitdaging. Maar eerst naar buiten, want de zon schijnt, het is warm. We willen onze truien uit. In ons uitzicht een paar kraanvogels. In het nestkastje een paar wat volgens Germen waarschijnlijk bonte vliegenvangertjes zijn. Iets kleins met zwart en wit… Ze zijn schuw en laten zich niet goed bespieden. Het is hier heerlijk. Nu nog elanden en we zijn helemaal tevreden.